Το γεγονός της ψηλαφήσεως του Κυρίου υπό του μαθητού Αυτού, και Αποστόλου Θωμά, εωρτάσθη συμφώνως προς την εκκλησιαστικήν και προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν υπό της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος εις τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως, την Κυριακήν του Θωμά, 29ην Μαρτίου /11ην Απριλίου 2010.
Ούτως αφ' εσπέρας, μετά την ανάγνωσιν της Θ' ώρας του Σαββάτου της Διακαινησίμου εις τον Μοναστηριακόν Ναόν του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης έλαβε χώραν «Παρρησία», ετελέσθη δηλαδή Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός εις τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως, προεξάρχοντος του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου και συλλειτουργούντων των Αγιοταφιτών Ιερομονάχων και των εξ Ελλάδος και Ρωσίας ιερέων και συμπροσευχομένων ουχί ολίγων προσκυνητών, των προτιμησάντων να έλθωσι εις προσκύνησιν μετά την εορτήν του Πάσχα δια περισσοτέραν ησυχίαν και ειρήνην.
Ανήμερα της εορτής, την πρωΐαν της Κυριακής, η θ. Λειτουργία δια την εορτήν ετελέσθη εις τον Πανάγιον Τάφον, προεξάρχοντος και πάλιν του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, και συλλειτουργούντων αυτώ πολλών ιερέων του Πατριαρχείου και άλλων Εκκλησιών.
Μετά την θ. Λειτουργίαν έλαβε χώραν η καθιερωμένη προσκυνηματική λιτανεία πέριξ του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου. Μετά δε ταύτην ηκολούθησεν η άνοδος των Αγιοταφιτών μετά των προσκυνητών εις την αίθουσαν του Πατριαρχείου, ένθα αντηλλάγησαν και αι δέουσαι πασχάλιοι εόρτιοι ευχαί.
Η Κυριακή του Θωμά εις την Κανά της Γαλιλαίας
Εν ω ταύτα ετελούντο εις τον Ναόν της Αναστάσεως, η Κανά της Γαλιλαίας εώρταζε την ιδίαν αυτής εορτήν. Δια την εορτήν αυτήν μετέβη εις Κανάν την πρωΐαν της Κυριακής του Θωμά, 29ης Μαρτίου /11ης Απριλίου 2010, μετά συνοδείας η Α.Θ. Μ. ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ', υπηρετήσας εις το παρελθόν επί επταετίας εις την Μονήν και αναπτύξας αξιόλογον ανακαινιστικόν έργον εις το εν αυτή προσκύνημα του Πατριαρχείου και ποιμαντικόν εργον εις το Ορθόδοξον ποίμνιον της Κανά.
Τον Μακαριώτατον και την συνοδείαν Αυτού, ανέμενεν εις την είσοδον της πόλεως ο ηγούμενος του προσκυνήματος Αρχιμανδρίτης π. Δοσίθεος, ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Κυριακός της πλησιοχώρου Ναζαρέτ, το Κοινοτικόν Συμβούλιον και το Σώμα των Προσκόπων, τη προπορεύσει και ρυθμική τυμπανοκρουσία, τη οποία, έφθασεν εις την είσοδον της Μονής.
Η Μονή αυτή του Πατριαρχείου ευρίσκεται εις το κέντρον της κώμης της Κανά και εντός του Ναού αυτής, του αφιερωμένου εις τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον, διατηρούνται δύο μεγάλαι αρχαίαι λίθιναι υδρίαι, εκ των εξ εκείνων, τας οποίας κατά τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην (Ιω. Β, 7), οι υπηρέται ενέπλησαν ύδατος, το οποίον ο Κύριος, εισακούων την παράκλησιν της Μητρός Αυτού, ηυλόγησε και μετέβαλεν εις οίνον δια την ευφροσύνην των προσκεκλημένων εις τον γάμον εις την Κανά της Γαλιλαίας.
Δια της παρουσίας Αυτού της εις τον εν Κανά γάμον και της ευλογίας του οίνου, ο Κύριος ηυλόγησε τον γάμον ως μέγα μυστήριον δια την πληρότητα του ανθρώπου και την διαιώνισιν του ανθρωπίνου γένους.
Τον Ναόν τούτον, τον πέριξ προαύλιον χώρον και τα πέριξ αυτού κτίρια, το ηγουμενείον, την αίθουσαν κατηχητικού και αιθούσας άλλων εκδηλώσεων δια το ποίμνιον, ανεκαίνισεν ο νυν ηγούμενος Αγιοταφίτης Αρχιμανδρίτης π. Δοσίθεος μετά αξιοζηλεύτου καλαισθησίας και πλήρους επιτυχίας, ώστε το Πατριαρχείον να δύναται να καυχάται σεμνώς επί τω ηυπρεπισμένω τούτω προσκυνήματι.
Ενδυθείς ο Μακαριώτατος τον μανδύαν εις την είσοδον της Μονής, εισώδευσε δια του προαυλίου εις τον Ναόν και προεξήρξε του Όρθρου και εν συνεχεία της θ. Λειτουργίας, συμπροσευχομένων του Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού και συλλειτουργούντων του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου και του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, του ηγουμένου της Ι. Μονής Θαβωρίου και Τιβεριάδος, Αρχιμανδρίτου Ιλαρίωνος και Αρχιμανδρίτου Τιμοθέου αντιστοίχως και αραβοφώνων εγγάμων ιερέων των γειτονικών της Κανά κωμών, ψαλλόντων δε κατανυκτικώς και βυζαντινώς της αραβοφώνου χορωδίας της Κανά και της Ελληνοφώνου του εκ Κύπρου ελθόντος ιεροψάλτου κ. Χρήστου Παντελή και μεταδιδόντων εις το πολυπληθές αραβόφωνον εκκλησίασμα της Κανά την χαράν, την ελπίδα, την ευφροσύνην και την βεβαιότητα της αγάπης του Κυρίου.
Το υμνούμενον και εορταζόμενον γεγονός υπό της Ορθοδόξου Κοινότητος της Κανά ήτο βεβαίως της πρώτης Κυριακής μετά την Ανάστασιν, δηλονότι της ψηλαφήσεως του Θωμά, αλλά και το εν Κανά πρώτον σημείον του Κυρίου (Ιω. Β' 1-11), της μεταβολής δηλονότι του ύδατος εις οίνον, δια του οποίου επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί Αυτού, εορταζόμενον εις την Κανά την Κυριακήν του Θωμά, κατά μίαν εξήγησιν, επειδή το σημείον τούτο του Κυρίου είναι διατεταγμένον από την Εκκλησίαν να αναγιγνώσκεται εν ταις Ευαγγελικαίς περικοπαίς την Δευτέραν μετά την Κυριακήν του Θωμά. Ο εορτασμός δηλαδή του γεγονότος τούτου προηγείται της αναγνώσεως αυτού μίαν ημέραν προφανώς δια την κατά την Κυριακήν μεγαλυτέραν προσέλευσιν του λαού.
Ο Μακαριώτατος εδίδαξε θεολογικώς τους πιστούς δια του κηρύγματος Αυτού, έχοντος ως έπεται:
«Μέγα το μυστήριον, της σης Χριστέ Οικονομίας. Τούτο γαρ άνωθεν προβλέπων, θεοπτικώς ο Προφήτης Αββακούμ «εξήλθες εβόα Σοι, εις σωτηρίαν λαού Σου, φιλάνθρωπε».
Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί,
Ευσεβείς Χριστιανοί, ευλαβείς προσκυνηταί.
Η εορτή της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Σωτήρος ημών Χριστού αποτελεί την επισφράγισιν του μεγάλου της οικονομίας μυστηρίου. Του Χριστού.
Του μυστηρίου τούτου, σήμερον, Κυριακήν δευτέρα από του Πάσχα, εορτάζομεν τα εγκαίνια. Επι πλέον δε εορτάζομεν την του Αγίου Αποστόλου Θωμά ψηλάφησιν.
Το απερινόητον και ακατάληπτον τοις ανθρώποις μυστήριον τούτο προέβλεψεν θεοπτικώς, ως αναφωνεί ο υμνωδός, ο Προφήτης Αββακούμ, λέγων: «εξήλθες εις σωτηρίαν λαού Σου, Χριστέ φιλάνθρωπε».
Και όντως, αγαπητοί μου, εξήλθεν εις σωτηρίαν του λαού αυτού ο Χριστός, ο Θεός Λόγος και Υιός του Πατρός, εξ απείρου φιλανθρωπίας, μη φέρων οράν την τραυματικήν κατάστασιν του πλάσματος Αυτού.
Η δε φιλανθρωπία του Θεού και Πατρός δια την σωτηρίαν του πλάσματός Του εξεδηλώθη ουχί μόνον δια της ενσαρκώσεως εκ της αειπαρθένου Μαρίας της εις Ναζαρέτ, αλλά και δια σημείων και τεράτων, με αποκορύφωμα την σταυρικήν Αυτού θυσίαν και την εκ νεκρών τριήμερον αυτού ταφήν και Ανάστασιν.
Το εν τω ιερώ τούτω τόπω της Κανά της Γαλιλαίας τελεσθέν θαύμα της μεταβολής του ύδατος εις οίνον κατά την παρουσίαν του Χριστού εις τον γάμον του φίλου Αυτού, Σίμωνος του Κανανίτου, η ψηλάφησις υπό του αποστόλου Θωμά της πλευράς του αναστάντος Χριστού, αποτελούν τινα εκ των σημείων, δια των οποίων εφανερώθη η δόξα του Θεού τόσον πριν, όσον και μετά την εκ νεκρών Ανάστασιν Αυτού.
Η φανέρωσις της δόξης του Χριστού δια των διαφόρων σημείων αφορούσε, τόσον την δόξαν της Θεότητος του Χριστού, όσον την δόξαν της ανθρωπότητος Αυτού. Αφορούσε, με άλλα λόγια, εις τον εγκαινισμόν της Αναστάσεως εκ της πτώσεως, της φθοράς και του θανάτου της ανθρωπείας ημών φύσεως.
Και δια μεν της σταυρώσεως του Θεανθρώπου Χριστού, ο Οποίος έπαθεν απαθώς κατεκρίνετο ο θάνατος και εκρίνετο η των ανθρώπων ιστορία. Δια δε της Αναστάσεως, δηλονότι της νίκης της ζωής επί της αμαρτίας του θανάτου ενεκαινιάζετο η βασιλεία των Ουρανών.
Όπως η λύπη, ο πόνος και, φυσικά, ο θάνατος συνιστούν την επίγειον και φθαρτήν ζωήν του ανθρώπου, κατά τον ίδιον τρόπον η θεραπεία της ασθενείας και η απαλλαγή εκ της λύπης και του πόνου δια της καταργήσεως της αμαρτίας, του θανάτου συνιστούν την Βασιλείαν του Θεού, την εγκαινιασθείσαν δια της Αναστάσεως του Υιού Αυτού και Σωτήρος ημών Χριστού.
Η Εκκλησία του Χριστού, η οποία προτυπούσα την ουράνιον βασιλείαν του Θεού είναι εν ταυτώ βρωτή και άβρωτος, πόσιμος και μη πόσιμος. Τούτο καταδεικνύεται εναργέστατα δια του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, δηλονότι του δείπνου του μυστικού, ένθα προσκαλούμεθα να γίνωμεν κοινωνοί του Σώματος και του Αίματος του Αναστάντος Χριστού. «Λέγω δε υμίν», παραγγέλλει ο Χριστός, «ότι ου μη πίω απ' άρτι εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου, έως της ημέρας εκείνης, όταν αυτό πίνω μεθ' υμών καινόν εν τη βασιλεία του Πατρός μου», (Ματ. 26, 29).
Η αρχή των σημείων, δηλονότι των θαυμάτων του Χριστού δια της μεταβολής του ύδατος εις οίνον (εν τω ιερώ τούτω τόπω της Κανά) υποδηλοί την διαφοράν μεταξύ του μωσαϊκού νόμου και του Ευαγγελίου του Χριστού. Και η μεν κατάρα του νόμου μεταβάλλει το ύδωρ εις αίμα, η ευλογία και η χάρις του Ευαγγελίου μετατρέπει το ύδωρ εις οίνον, τον οποίον καθιστά αντίτυπον του καινού της Βασιλείας Αυτού.
Η Ανάστασις του Χριστού, αγαπητοί μου, είναι η αρχή και το τέλος, το άλφα και το ωμέγα, (Αποκ. 1,8), του μυστηρίου της θείας Οικονομίας. Και τούτο διότι ταυτίζεται με την εις Χριστόν πίστιν: «Εγώ ειμί η Ανάστασις και η Ζωή. Ο πιστεύων εις Εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται», (Ιωαν. 11, 25).
Ο σημερινός άνθρωπος, αγαπητοί μου, δηλαδή ο άνθρωπος της παγκοσμιοποιήσεως, του καταναλωτισμού και της αυτοπεποιθήσεως αποφεύγει να αντιμετωπίση το μυστήριον της ζωής και του θανάτου.
Σύγχρονοι εθελοθρησκείαι, φιλοσοφικαί θεωρίαι και διάφοροι μορφαί τέχνης αποδέχονται τον θάνατον ως κάτι το φυσικόν και δεδομένον. Με άλλα λόγια, ο θάνατος είναι κατ' αυτάς η μόνη πραγματικότης, η αρχή και το τέλος των πάντων. Η Εκκλησία του Χριστού κηρύττει και ομολογεί, αλλά και μαρτυρεί ουχί μεταφυσικώς αλλά εμπειρικώς το ακριβώς αντίθετον. Δηλονότι την πίστιν αυτής εις την εκ νεκρών τριήμερον του Χριστού, του σεσαρκωμένου Λόγου και Υιού του Θεού Πατρός, Ανάστασιν, δια της οποίας κατά τον σοφόν Παύλον, «έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος», ( Α' Κορ. 15, 26). Και διερωτώμεθα, ποίος θάνατος; ο θάνατος της παρακοής εις το θέλημα του Θεού, ο θάνατος της αμαρτίας. Ο θάνατος, τον οποίον κατεπάτησεν ο Χριστός δια του θανάτου Αυτού.
Την πραγματικότητα αυτήν της εκ νεκρών Αναστάσεως του Χριστού, την οποίαν ωμολόγησεν ο Απόστολος Θωμάς δια της ψηλαφήσεως της πλευράς του Θεανθρώπου Χριστού διατυπώνει ο Απόστολος Παύλος προς τους Γαλάτας, αλλά και προς πάντας ημάς λέγων: «Χριστώ συνεσταύρωμαι. Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», (Γαλ. Β', 20), «ει δε αποθάνωμεν συν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσωμεν Αυτώ», (Ρωμ. 6,9).
Του γεγονότος της αληθείας της Αναστάσεως, της οποίας αψευδής μάρτυς εγένετο η εκ της Ναζαρέτ αειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία ως και πάντες οι συσταυρωθέντες μάρτυρες της αγάπης του Χριστού συν Σίμωνι τω Κανανίτη καλούμεθα να γίνωμεν όχι μόνον κοινωνοί, αλλά και διάπυροι κήρυκες, ευαγγελιζόμενοι παντί ανθρώπω την ανέκφραστον χαράν της Αναστάσεως του Χριστού. Χριστός Ανέστη».
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε λιτανεία πέριξ του ιερού Ναού τρις. Η χαρά εκ της συμμετοχής εις την εορτήν ήτο έκδηλος εις τα πρόσωπα των περικυκλούντων τον Ναόν Ορθοδόξων πιστών, εκ των οποίων ήσαν και πολλά μικρά παιδία, αλλά και μέλη των άλλων χριστιανικών δογμάτων της Κανά και του Σώματος των Προσκόπων.
Η εορτή αυτή των Ορθοδόξων της Κανά , εν τω πνεύματι των εορτών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το διατηρούν την αρμονίαν μεταξύ λύπης και χαράς, βεβαιότητος και ελπίδος, διηυρύνθη και επεξετάθη και έγινεν εορτή όλης της κώμης, προς στήριξιν και στερέωσιν ψυχών, έπαινον του ευλογημένου ημών έθνους και δόξαν του εν Τριάδι Θεού ημών.
Την πνευματικήν πανδαισίαν της εορτής εν τη θ. Λειτουργία και Ευχαριστία, ηκολούθησεν εόρτιος υπερπλουσία αρτύσιμος τράπεζα δια τον Μακαριώτατον, την συνοδείαν Αυτού και πολλούς άλλους εις την αίθουσαν τελετών της Μονής, παρατεθείσα υπό του ηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Δοσιθέου.
Μετά την τράπεζαν ο Μακαριώτατος επεσκέφθη εις την Κανά τον υπερενενηκοντούτην ασθενούντα Κανανίτην Αμπού Φουάδ, υπηρετήσαντα εις το διακόνημα του Επιτρόπου της Εκκλησίας επί πεντηκονταετίαν.
Μετά τούτον επεσκέφθη εις την οικίαν αυτού τον Κανανίτην κ. Χισάμ Χσεμπούν-Αμπού-Ιλιάς, υπεύθυνον της εκδόσεως του περιοδικού του Πατριαρχείου «Νουρ -Ιλ-Μασσίχ» (Φως Χριστού), εκδιδόμενον αραβιστί και διανεμόμενον καθ' εκάστην Κυριακήν εις τας Εκκλησίας όλης της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου δωρεάν, περιέχον δε το αποστολικόν και ευαγγελικόν ανάγνωσμα της Κυριακής μετά σχολίων των Πατέρων της Εκκλησίας και βυζαντινών εικόνων.
Εκ της Αρχιγραμματείας
Η πρωτότυπη είδηση σε πολυτονική γραφή με τις συνοδευτικές φωτογραφίες βρίσκεται στην Πύλη ειδησεογραφίας του Πατριαρχείου στον σύνδεσμο http://www.jp-newsgate.net/gr/2010/04/11/1220/