Την Κυριακήν των Αγίων Πάντων, 17ην/30ην Μαΐου 2010, έλαβε χώραν εις το Πολεμικόν Μουσείον Αθηνών το 2ον Συνέδριον της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων με θέμα: «Άγιοι Τόποι και Ρωμηοσύνη».
Το Συνέδριον ετίμησε δια της παρουσίας και δια προσφωνήσεως Αυτού ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ο Γ', συνοδευόμενος υπό του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Αβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Γέροντος Αρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, του Εξάρχου του Παναγίου Τάφου εις Αθήνας Αρχιμανδρίτου π. Δαμιανού και του Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου.
Ο Μακαριώτατος αφιχθείς προ διημέρου εις Αθήνας από της Παρασκευής, 15ης / 28ης μηνός Μαΐου 2010, είχε συνεργασίαν μετά του Εξάρχου του Παναγίου Τάφου εις Αθήνας, Αρχιμανδρίτου π. Δαμιανού και μετά των νομικών συμβούλων της Εξαρχίας δια θέματα αφορώντα την εις Ελλάδα περιουσίαν του Πατριαρχείου.
Την Κυριακήν των Αγίων Πάντων, 17ην /30ην Μαΐου 2010, ο Μακαριώτατος εχοροστάτησεν εις την θ. Λειτουργίαν εις τον ιερόν ναόν των Αγίων Αναργύρων της Εξαρχίας του Παναγίου Τάφου εις Πλάκαν και ηυλόγησε το εκκλησίασμα, διαβιβάζων την χάριν, την ευλογίαν και τον αγιασμόν του Παναγίου Τάφου.
Μετά ταύτα ο Μακαριώτατος προσήλθε εις τας εργασίας του Συνεδρίου. Ταύτας ήνοιξε δια συντόμου εισαγωγής ο καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας εις το Πανεπιστήμιον Αθηνών και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» κ. Φώτιος Δημητρακόπουλος, προσφωνών ένα έκαστον των Προκαθημένων, των παρόντων εις το Συνέδριον, ήτοι τον Μακαριώτατον Πατριάρχην Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμον, τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον χωρών Τσεχίας και Σλοβακίας κ.κ. Χριστοφόρον, τον Σεβασμιώτατον Αρχιεπίσκοπον Σιναίου κ. Δαμιανόν και τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιώς & Φαλήρου κ. Σεραφείμ, τον Διαχειριστήν της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη», Εντιμότατον κ. Πέτρον Κυριακίδην και τον Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννην Κογκούλην.
Ο κ. Δημητρακόπουλος επεξήγησε, διατί η επιστημονική Επιτροπή της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» επέλεξεν ως θέμα του 2ου Συνεδρίου αυτής τους Αγίους Τόπους, ως αγιασθέντας δηλονότι δια του αίματος Αυτού του Χριστού και αναδειχθέντας υπό του πρώτου Ρωμαίου Αυτοκράτορος, του Αγίου Κωνσταντίνου του Μεγάλου, ο οποίος εδέχθη περί τα τέλη της ζωής του το βάπτισμα και είναι ο πρώτος Χριστιανός Ρωμαίος Αυτοκράτωρ.
Μετά την εισαγωγήν ταύτην του κ. Δημητρακοπούλου ηκολούθησε ο εναρκτήριος χαιρετισμός του Πατριάρχου Ιεροσολύμων, έχων ως έπεται:
«Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος
Κύριε Ιερώνυμε,
Εντιμότατε κ. Κυριακίδη,
Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί,
«Τις αναβήσεται εις το όρος του Κυρίου και τις στήσεται εν τόπω αγίω αυτού»; Διερωτάται ο προφητάναξ Δαυΐδ, (ψαλμ. 23,3).
Ποίος θα ανέλθη, δια να προσκυνήση αξίως εις τον ιερόν λόφον του Κυρίου, την Σιών / Ιερουσαλήμ; Ποίος θα σταθή με παρρησίαν εις τον άγιον τόπον; (Ερμηνεύει ο Αρχιμ. π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος).
«Ο Βασιλεύς της δόξης, δηλονότι ο προς ημάς τους επί γης συγκαταβάς και αφ' ημών αναληφθείς εις τους ουρανούς Θεός και Λόγος, ο Υιός του Θεού Πατρός, Κύριος Ιησούς Χριστός και οι φίλοι Αυτού», απαντά και πάλιν ο ψαλμωδός.
Την δόξαν του Βασιλέως της δόξης και τους τόπους του αγιάσματος Αυτού εδήλωσε μετά παρρησίας και πάσης ακριβείας η αθωότης των χειρών και καθαρότης της καρδίας, (ψαλμ. 23,4), των μεγάλων πνευματοφόρων Πατέρων και εγκρίτων της οικουμένης διδασκάλων της Εκκλησίας των εκ των περάτων της οικουμένης, συνελθόντων και συστησάντων την Ρωμηοσύνην.
Αυτό ακριβώς το υπό των θεοστέπτων μεγάλων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης αναδειχθέν πνευματικόν και πολιτισμικόν μέγεθος της Ρωμηοσύνης, σώζει και διαφυλάττει και διακονεί ως την θεόθεν εμπιστευθείσαν κληρονομίαν δια μέσου των αιώνων η Εκκλησία των Ιεροσολύμων δια του Τάγματος των Σπουδαίων της συγχρόνου Αγιοταφιτικής Αδελφότητος.
Όσον ακατάληπτον τυγχάνει το μεγαλείον της δόξης του Θεού, άλλο τόσον ανερμήνευτον τυγχάνει και το μυστήριον του Αγιάσματος του τόπου του Θεού και εν προκειμένω των αγίων Τόπων, από του τόπου της φλεγομένης και μη καιομένης Βάτου εν τω όρει Σινά έως του κρανίου Τόπου, του τόπου του μαρτυρίου εν τω Γολγοθά.
Και εκεί μεν (εν Σινά) ο τόπος αγιάσματος δια της εμφανείας «Αγγέλου Κυρίου εν πυρί φλογός», (Έξοδ. 2,2), ενταύθα δε εν τω Γολγοθά, δια του σταυρικού αίματος του απαθούς πάθους του μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός, του Χριστού.
Εις αμφοτέρους τους τόπους μαρτυρείται η του Θεού Λόγου αλήθεια. Αυτή η μαρτυρία της εν Χριστώ αληθείας καταγγέλλεται και διακονείται λειτουργικώς και ευχαριστιακώς υπό του ευσεβούς γένους των Ρωμαίων και του ευσεβούς έθνους των Ελλήνων-Ρωμαίων, των εν αλλήλοις την περιχώρησιν εχόντων.
Το γεγονός τούτο καταδεικνύει εναργέστατα ότι οι Άγιοι Τόποι η μάλλον τα Πανάγια Προσκυνήματα αποτελούν την ιεράν παρακαταθήκην της Ρωμηοσύνης. Η δε Ρωμηοσύνη αποτελεί την εγγύησιν της θρησκευτικής και εν ταυτώ της εγχωρίου εθνικής ταυτότητος των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής και της ευρυτέρας περιοχής.
Η ιερά ιστορία, δηλονότι η ιστορία της Σωτηρίας, έχουσα ως τόπον δράσεως την αγίαν πόλιν Ιερουσαλήμ, ανελίσσεται με την βεβαιότητα της ελπίδος της Αναστάσεως του Χριστού.
Κέντρον του τόπου τούτου της ελπίδος της Αναστάσεως αναδεικνύεται το καινόν και κενόν μνήμα του Χριστού, ο Πανάγιος Τάφος, ο οποίος ορθότατα έχει χαρακτηρισθή ως ο «ομφαλός του κόσμου».
Εάν παγκοίνως και διεθνώς αναγνωρίζεται το γεγονός ότι η Ιερουσαλήμ διαθέτει τρεις καρδίας, την του Ιουδαϊσμού, του Ισλάμ και του Χριστιανισμού, εξ ίσου αναγνωρίζεται (παγκοίνως και διεθνώς) ότι ο εν μέσω του Γολγοθά και του Παναγίου Τάφου τόπος, ο οποίος ως γνωστόν τελεί υπό την κυριαρχίαν και λειτουργικήν διακονίαν των Ρωμαίων Ορθοδόξων, αν θέλετε της «Ρωμηοσύνης», αποτελεί τον ομφαλόν του κόσμου.
Υπ' αυτήν την έποψιν (κατά την ταπεινήν Ημών γνώμην) Άγιοι Τόποι και Ρωμηοσύνη δίδουν την μαρτυρίαν της εν Χριστώ σωζούσης αληθείας, δηλονότι της «ζωής εν Τάφω».
Το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων όντως είναι το Πατριαρχείον της «ζωής εν Τάφω» και τούτο διότι ο επί του Κρανίου τόπου υψούμενος Σταυρός του Χριστού είναι η δίστομος Ρομφαία, η φυλάσσουσα την εκ Τάφου πηγάζουσαν αληθινήν ζωήν, την ζωήν της Εκκλησίας και δη των κατ' ανατολάς Παλαιφάτων Πατριαρχείων της Ρωμηοσύνης, με κορυφαίον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως.
Με άλλα λόγια, ο φύλαξ του ζωοδόχου Τάφου του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, η Αγιοταφιτική Αδελφότης, οικονομικώς και χάριτι Θεού κατέχει την δίστομον Ρομφαίαν, τουτέστι τον Τίμιον Σταυρόν, εις ον «ου δυνήσονται αντιπείν ουδέ αντιστήναι πάντες οι αντικείμενοι υμίν», (Λουκ. 21,15) κατά τους Κυριακούς λόγους.
Καιρός λοιπόν εγρηγόρσεως και νήψεως, «Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε», (Α. Κυρ. 16,13), παραγγέλλει ο Απόστολος Παύλος. «Ότι οι υιοί του αιώνος τούτου», (και εν προκειμένω οι πολέμιοι της Ρωμηοσύνης), «φρονιμότεροι υπέρ τους υιούς του φωτός εις την γενεάν την εαυτών εισι», (Λουκ. 16,8).
Τον χαιρετισμόν του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων ηκολούθησεν ο χαιρετισμός του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου. Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών εξέφρασε τας ευχαριστίας Του εις τους διοργανωτάς του Συνεδρίου τούτου και εις όσους συγκινούνται από τα μεγάλα και ιερά του γένους μας και επεσήμανε το εύστοχον της επιλογής του θέματος: «Άγιοι Τόποι και Ρωμηοσύνη». Είπεν ότι διεξήλθε τα θέματα των ομιλητών και τα είδε ως πολύ ενδιαφέροντα και πολύ ωφέλιμα. «Παρηκολούθησα», είπεν ο Μακαριώτατος, «κατ' αυτάς τας συζητήσεις και τας εκδηλώσεις δια την 29ην Μαΐου του 1453, αποφράδα ημέραν της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως και λυπάμαι να είπω ότι είχα απογοήτευσιν, διότι δεν εδόθη η έκτασις, η οποία θα έπρεπε εις το θέμα αυτό. Υπήρξε σιγή από πολλούς κύκλους δια το θέμα αυτό». «Είναι καιρός», είπεν ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, «να έλθωμεν εις αυτοκριτικήν, να ίδωμεν τα λάθη μας και να τα διορθώσωμεν. Εκφράζω θερμά συγχαρητήρια προς τους διοργανωτάς και όλους τους μετέχοντας εις το Συνέδριον τούτο».
Χαιρετισμόν απηύθυνε μετά ταύτα και ο Διαχειριστής της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» κ. Πέτρος Κυριακίδης. Εις τον εν συντομία χαιρετισμόν αυτού, ούτος είπεν ότι καλωσορίζει με μεγάλην χαράν εις το 2ον Συνέδριον της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» τον Μακαριώτατον Πατριάρχην Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον. Είπεν ότι η Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» ιδρύθη το 2001, έχει ως έδραν την Εξαρχίαν του Παναγίου Τάφου εις Αθήνας και αποτελεί ένα μάχιμον οργανισμόν, δια να βοηθήση το Πατριαρχείον να επιτελέση το έργον του. «Θεωρώ προσωπικώς τιμήν», είπεν ο κ. Κυριακίδης, «ότι μου ανετέθη η διαχείρησις της οργανώσεως αυτής. Προσπαθούμεν να βοηθήσωμεν το έργον του Πατριαρχείου με την ίδρυσιν σχολείων, την συντήρησιν Εκκλησιών,με αναστηλώσεις και ανοικοδομήσεις Εκκλησιών. Η Αδελφότης έχει ανάγκη από πολλά. Τούτο δεν το έχομεν συνειδητοποιήσει αρκούντως. Ας προσέξωμεν να διατηρήσωμεν, όσα παρελάβομεν από τους Πατέρας μας και να μην απολέσωμεν αυτά. Η Εκκλησία ως Σώμα του Χριστού είναι αναντικατάστατος, δεν αντικαθίσταται από κανέναν σύλλογον η από καμμίαν οργάνωσιν η από κανέναν οργανισμόν ούτε από την πολιτείαν ούτε από τα κόμματα. Η Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» είναι τέκνον της Εκκλησίας και η προσπάθειά της είναι με κάθε τρόπον να έρχεται αρωγός εις την Εκκλησίαν. Το μέγα μυστήριον της σωτηρίας μας συντελείται εις την Εκκλησίαν. Έχομεν ανάγκην και του «μυστικού», του εσωτερικού, του πνευματικού και του εξωτερικού, του «επικαλύμματος». Και να φέρω ένα παράδειγμα από το αυγόν, το οποίον έχει το εσωτερικόν, τον κρόκον, το ασπράδι, αλλά και το εξωτερικόν περίβλημα, το τσόφλι, το οποίον προφυλάσσει το εσωτερικόν».
Ο κ. Κυριακίδης ανεφέρθη επίσης εις την διοργάνωσιν εκδρομών εις τους Αγίους Τόπους και εδήλωσε επισήμως ότι ο Εκδοτικός Οίκος αυτού εις το εξής, θα προσφέρη ετησίως το ποσόν των 30.000 € χιλιάδων Ευρώ δια την διοργάνωσιν εκδρομών απόρων προσκυνητών, κυρίως νέων, εις τους Αγίους Τόπους, προκειμένου να βοηθήσουν το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων. «Την Ρωμηοσύνην», είπεν ο Κ. Κυριακίδης, «έχουν εξυμνήσει πολλοί και μεγάλοι Έλληνες ποιηταί, όπως ο Ρίτσος, ο Θεοδωράκης και ο Κύπριος Β. Μιχαηλίδης, λέγων ότι: "Η Ρωμηοσύνη είναι συνόκαιρη του κόσμου" και δεν μπορεί να την εξαλείψη κανείς, διότι την σκέπει ο Θεός και αυτή θα χαθή, όταν ο κόσμος χαθή». «Εδώ», είπεν, «έχω μίαν διαφορετικήν γνώμην από τον ποιητήν, έχω ένα ερώτημα: Αν τα μέλη της Ρωμηοσύνης ευρίσκονται εις την Εκκλησίαν, δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα εισέλθουν εις την βασιλείαν των ουρανών μαζί με την Εκκλησίαν; Διατί πρέπει να χαθούν με το τέλος του κόσμου;».
Ακολούθως απηύθυνε χαιρετισμόν ο Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννης Κογκούλης. Εις τον χαιρετισμόν αυτόν ο κ. Κοσμήτωρ παρετήρησε την απουσίαν εκπροσώπων της Πολιτείας από το Συνέδριον. Είπεν ότι με χαράν εδέχθη την τιμήν να συμμετάσχη εις το Συνέδριον με θέμα «Άγιοι Τόποι και Ρωμηοσύνη». «Πρώτα από τα Ιεροσόλυμα», είπεν, «ανέτειλε το φως του Χριστού, τα θαύματα του Χριστού. Εξ Ιεροσολύμων ήσαν οι πρώτοι μάρτυρες, ο πρωτομάρτυς Στέφανος, ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος. Από τον Ναόν της Αναστάσεως εις Ιεροσόλυμα και από την Μονήν του Αγίου Σάββα έφθασε το Τυπικόν εις την κιβωτόν και την φύτραν της Ορθοδοξίας, εις την Κωνσταντινούπολιν. Κατά τον μακαριστόν π. Γεώργιον Φλωρόφσκυ οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Βασίλειος ο μέγας και Γρηγόριος ο Θεολόγος μετέφεραν εις την Κωνσταντινούπολιν τας αληθείας του Χριστιανισμού, τας αποκαλυφθείσας εις την Αγίαν Γην».
«Κατά τους μέσους και νεωτέρους χρόνους», είπεν, «η ιστορία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων καθίσταται περιπετειώδης. Το θέμα των προσκυνημάτων απησχόλησε την Κοινωνίαν των Εθνών, το έτος 1948, το κράτος της Ιορδανίας συμπεριέλαβε το Πατριαρχείον εις ιδιαίτερον νόμον αυτού του έτους 1957. Η Εκκλησία διετήρησε την Ρωμηοσύνην δια μέσου των αιώνων. Ο μακαριστός Φώτης Κόντογλου υμνεί την πονεμένην Ρωμηοσύνην, την νέαν Ρωμηοσύνην, που είναι πιο πονεμένη από την παλαιάν. Με τας σκέψεις αυτάς», είπεν, «χαιρετίζω τας εργασίας του Συνεδρίου».
Το Συνέδριον ετίμησε με την παρουσίαν της η Αναπληρώτρια Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Ρόδη Κράτσα-Τσαγκαροπούλου, η οποία θετικώς ανταποκρινομένη εις πρότασιν του Μακαριωτάτου, απηύθυνε σύντομον χαιρετισμόν, λέγουσα ότι αισθάνεται μεγάλην συγκίνησιν να παρευρίσκεται εις το Συνέδριον και να της δίδεται ο λόγος από τον Μακαριώτατον, διότι η Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» παρουσιάζει το έργον της ρωμηοσύνης να διακονή διαχρονικάς πολιτιστικάς αξίας. «Ιδιαίτερον ρόλον», είπεν, «έχει εις τούτο το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων να διακονή την ειρήνην και την συνδιαλλαγήν εις την περιοχήν της Μέσης Ανατολής. Η επίσκεψις του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων», είπεν η κ. Κράτσα, «εις το Ευρωπαϊκόν Κοινοβούλιον εδημιούργησε νέας δυνατότητας δι' επίλυσιν προβλημάτων και δι' έτι σημαντικωτέραν προσφοράν του Πατριαρχείου εις την Παιδείαν και εις άλλους χώρους αναπτύξεως».
Μετά την προσφώνησιν ταύτην ηκολούθησαν αι διαλέξεις των ομιλητών, τας οποίας δύναται να ίδη ο ενδιαφερόμενος αναλυτικώς εις την ιστοσελίδα της Ρωμηοσύνης ( http://www.romiosini.org.gr/F16631F9.el.aspx καί http://www.romiosini.org.gr/1686AB96.el.aspx ).
Αι διαλέξεις αύται συμπεριέλαβαν και εξήτασαν ποικιλίαν θεμάτων, ως είναι:
-«Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Άνθιμος και το έργον του «Διδασκαλία Πατρική», της κ. Μαρίας Μαντουβάλου, Αναπληρωτρίας Καθηγητρίας Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
-«Συγκριτική Ψυχολογία των πολιτισμών Ιουδαιοχριστιανικού και Ρωμαίϊκου», του Αναπληρωτού Καθηγητού Ψυχολογίας της Θρησκείας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Σπυρίδωνος Τσιτσίγκου.
-«Ο Πανάγιος Τάφος στη λαϊκή θρησκευτική παράδοση της Ρωμηοσύνης» του κ. Εμμανουήλ Βαρβούνη, Αναπληρωτού Καθηγητού Λαογραφίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.
-«Αραβικός πολιτισμός και ποια ελληνικά γράμματα;», της Αναπληρωτρίας Καθηγητρίας Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών εις το Πανεπιστήμιον Αθηνών κ. Ελένης Κονδύλη Μπασούκου.
-«Ο βίος του Μεγάλου Κωνσταντίνου από τον Ευσέβιο Καισαρείας. Ο Αυτοκράτωρ ως θεμελιωτής της Ρωμηοσύνης», της κ. Αικατερίνης Διαμαντοπούλου, Θεολόγου, ΜΑ - Φιλολόγου, Διδάκτορος Φιλοσοφίας εις το Πανεπιστήμιον Αθηνών.
- «Το Αρχείο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και οι ιστορικές του προεκτάσεις» του κ. Αγαμέμνονος Τσελίκα, διδάσκοντος Παλαιογραφίαν εις το Πανεπιστήμιον Πατρών, Προϊσταμένου του Ιστορικού και Παλαιογραφικού Αρχείου Μ.Ι.Ε.Τ.
-«Η "Ρωμηοσύνη" στο ποίημα του Δασκαλογιάννη» από τον κ. Δημήτριον Καλομοιράκην, Αρχαιολόγον, Τμηματάρχην εις την Διεύθυνσιν του Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
-«Παρατηρήσεις στο βίο του Αγίου Γεωργίου Χοζοβιώτη» του κ. Βασιλείου Κατσαρού, Καθηγητού της Μεσαιωνικής Ελληνικής (Βυζαντινής) Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
-«Ρωμηοί Πατέρες της Εκκλησίας και Άγιοι Τόποι» του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δράγα, Καθηγητού Πατρολογίας της Θεολογικής Σχολής Τιμίου Σταυρού εις Βοστώνην.
-«Η παρουσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στο Διαδίκτυο» του Δρ. Χρίστου Θ. Νικολάου, Γενικού Διευθυντού των ιστοχώρων α). του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, β). της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» και γ). του ιστοχώρου «Παντοκράτωρ».
Παρενεβλήθη δις έντεχνον μουσικόν πρόγραμμα από την κ. Αντιγόνην Κατσούρη, Πρεσβυτέραν, Μουσικόν, Συμβολαιογράφον.
Επίσης προεβλήθη ντοκυμαντέρ εις δύο μέρη δια τα Πανάγια Προσκυνήματα, την επιμέλειαν του οποίου είχεν ο κ. Λουκάς Παναγιώτου, Γενικός Διευθυντής του Ραδιοτηλεοπτικού Σταθμού: «Ο Λόγος» της Εκκλησίας της Κύπρου.
Αι ως άνω διαλέξεις ήσαν λίαν κατατοπιστικαί και διαφωτιστικαί, όσον αφορά το νόημα της Ρωμηοσύνης, την προσφοράν αυτής εις τον ανθρώπινον πολιτισμόν δια του Ελληνικού πολιτισμού, τας οδύνας και τας ωδίνας αυτής δια μέσου των αιώνων εξ εχθρών αυτής, και την αμφισβήτησιν αυτής υπό ομάδων Νεοελλήνων. Η μόνη ελπίς επιβιώσεως του έθνους ημών σήμερον και της διασώσεως αυτού εκ της πνευματικής και οικονομικής χρεωκοπίας είναι η ρωμηοσύνη.
Μετά τας ως άνω διαλέξεις και τας μουσικάς εκδηλώσεις ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ' εκήρυξε την λήξιν των εργασιών του Συνεδρίου, λέγων ότι: «αι εισηγήσεις των ομιλητών ήσαν πολυσύνθετοι και πολυδιάστατοι και τούτο αποδεικνύει το μέγεθος της Ρωμηοσύνης. Μία διάστασις αυτής, η οποία δεν εθίγη και προτείνομεν να αποτελέση το θέμα του επομένου Συνεδρίου της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνης», είναι η σημασία της Ρωμηοσύνης δια τα χώρας της Μέσης Ανατολής και της Μικράς Ασίας γενικώτερον. Η σημασία αύτη είναι πολύ μεγάλη, καθότι τα Πανάγια Προσκυνήματα των Ιεροσολύμων αποτελούν εχέγγυον της Ρωμηοσύνης εις την Αγίαν Γην. Η ενασχόλησις με την πτυχήν αυτήν της Ρωμηοσύνης θα συμβάλη και εις την εδραίωσιν των χριστιανών εις την πατρίδα αυτών, εις την κοιτίδα αυτών και την συνέχειαν της διαβιώσεως αυτών εις την Αγίαν Γην μετά των οπαδών των άλλων θρησκευμάτων».
«Εις το θεοκρατικόν περιβάλλον της Μέσης Ανατολής το Πατριαρχείον καλείται να διαδραματίση ένα ρόλον πνευματικόν ως παράγων συνδιαλλαγής, ειρήνης, συνυπάρξεως και συμβιώσεως των οπαδών των διαφόρων θρησκευμάτων. Το έργον της Ρωμηοσύνης είναι η ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου, η ανάτασις και η θέωσις του ανθρώπου. Δια τούτο το Πατριαρχείον απολαμβάνει σεβασμού και εκτιμήσεως από τον Ισλαμικόν και Εβραϊκόν κόσμον».
«Εκφράζομεν τας ευχαριστίας Ημών», εσυνέχισεν ο Μακαριώτατος, «προς τον Εντιμότατον κ. Κυριακίδην δια την οικονομικήν υποστήριξιν όχι μόνον του Συνεδρίου τούτου, αλλά και της όλης ιστοσελίδος του Πατριαρχείου, του μέλλοντος να ιδρυθή ραδιοτηλεοπτικού σταθμού του Πατριαρχείου και δια την προσφοράν αυτού δια την ενίσχυσιν προσκυνηματικών εκδρομών εις τους Αγίους Τόπους νέων απόρων προσκυνητών. Δι' όλων τούτων ενισχύεται το ποίμνιον Ημών, το οποίον προσφάτως ηυτυχήσαμεν να ποιμαίνωμεν και εις το ακριτικόν Κατάρ».
«Ευχαριστούμεν και τους διοργανωτάς του Συνεδρίου, τον Διευθυντήν των ιστοχώρων του Πατριαρχείου κ. Χρίστον Νικολάου, την Πρόεδρον της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» κ. Αικατερίναν Διαμαντοπούλου και όλους όσους συνετέλεσαν εις την αρτίαν διοργάνωσιν του 2ου τούτου Συνεδρίου».
«Ευχόμεθα καλήν συνάντησιν εις το 3ον Συνέδριον της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη».
Εκ της Αρχιγραμματείας
Η πρωτότυπη είδηση σε πολυτονική γραφή με τις συνοδευτικές φωτογραφίες βρίσκεται στην Πύλη ειδησεογραφίας του Πατριαρχείου στον σύνδεσμο http://www.jp-newsgate.net/gr/2010/05/30/1431/