Ο σεισμός αυτός συνέβη στην Κωνσταντινούπολη, το έτος 741, 24ο της βασιλείας Λέοντος του Ισαύρου, πρώτου των Εικονομάχων βασιλέων.
Ο Άγιος Δημήτριος καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη την πατρίδα, ευσεβών γονέων ευσεβέστατος, και διδάσκαλος της πίστης του Χριστού. Έτσι, όταν ήρθε ο Μαξιμιανός στη Θεσσαλονίκη, το 303, πρόσταξε να τον συλλάβουν και τον έριξε δέσμιο στη φυλακή. Ενώ διεξάγονταν αθλητικοί αγώνες στην πόλη, ο μεν Μαξιμιανός καθόταν και τους παρακολουθούσε. Ένας βάρβαρος φίλος του και ξακουστός παλαιστής, ονομαζόμενος Λυαίος, καυχώμενος για το ανάστημα του και τη σωματική του δύναμη, κόμπαζε στο στάδιο, προκαλώντας τους πολίτες να διαγωνισθούν μαζί του και καταβάλλοντας όσους έρχονταν στα χέρια μ’ αυτόν. Αυτά βλέποντας ένας νεαρός, ονομαζόμενος Νέστωρ, γνώριμος του Αγίου Δημητρίου, έρχεται σ’ αυτόν, στη φυλακή, ζητώντας τις προσευχές του για τη μονομαχία. Πήρε την ευλογία του Αγίου, που τον σφράγισε με το σημείο του Σταυρού, παρουσιάζεται στο στάδιο και, λέγοντας: « Θεέ του Δημητρίου, βοήθα με!», πιάνεται στα χέρια με τον Λυαίο και κτυπώντας τον καίρια πάνω στην καρδιά, αφήνει άψυχο στη γη τον πριν μεγάλαυχο. Ο Μαξιμιανός λυπήθηκε πολύ γι ‘ αυτό, ρώτησε πως συνέβηκαν τα πράγματα και πρόσταξε αμέσως, τον Δημήτριο να τρυπήσουν με λογχισμούς στη φυλακή που βρισκόταν, τον Νέστορα να του πάρουν το ξίφος και να τον θανατώσουν μ’ αυτό.
Πηγή Υλικού
Από το βιβλίο «Οι Βίοι των Αγίων», Εκδόσεις Παπαδημητρίου από το 1896,Αθήνα 1999, σελίδες 139-140.
Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη Υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων