25/03/09 Προσφώνηση του Γέροντος Αρχιγραμματέως κ. Αρίσταρχου για την εορτή του Μακαριωτάτου στο Πατριαρχείο

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΩΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΗΣ κ. ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ

«Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Η εν τω μέσω τής νηστείας της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής υπό της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας τελουμένη την 9ην Μαρτίου μνήμη των εν Σεβαστεία τη λίμνη αθλησάντων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων πρόκειται ημίν ως παράδειγμα προς μίμησιν δια την εντατικοποίησιν του πνευματικού ημών αγώνος, ως παραμυθία δια τον επίπονον και ανάντην δρόμον της νηστείας και ως χαρά, αγαλλίασις και βεβαιότης δια την προσγενομένην τω διαβόλω ήτταν και νίκην του κατ' εικόνα Θεού πλασθέντος ανθρώπου.

Δια Σιών την αγίαν, την μητέρα των Εκκλησιών και την διακονούσαν αυτήν Αγιοταφιτικήν ημών Αδελφότητα εις την χαράν και αγαλλίασιν επί τη μνήμη των αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων προστίθεται η χαρά επί τω γεγονότι ότι η Υμετέρα Σεπτή Μακαριότης, ως θεοφιλώς και φιλοθέως φέρουσα το όνομα ενός των αξιοθαυμάστων τούτων μαρτύρων, άγει τα Ονομαστήρια Αυτής.

Επί τω χαροποιώ γεγονότι τούτω ετελέσθη κατανυκτική θ. λειτουργία των Προηγιασμένων εις το Καθολικόν του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως υπέρ υγιείας και κραταιώσεως Αυτής, μετά ταύτα δε ηκολούθησεν η επί το αυτό σύναξις ημών εν τη ιστορική ταύτη αιθούση του Πατριαρχείου.

Εν αυτή ημείς, τα μέλη της Αγίας και Ιεράς ημών Συνόδου και της Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος συγχαίρομεν επί τοις Ονομαστηρίοις του Πατρός ημών και Πατριάρχου, Ποιμένος και Ηγουμένου και καυχώμεθα επ' Αυτόν ως τον μετά φόβου Θεού, πίστεως των Αποστόλων και διακρίσεως των Πατέρων της Εκκλησίας διακονούντα Χριστόν και το σώμα Αυτού την Εκκλησίαν.

Προς την Υμετέραν Μακαριότητα προσβλέποντες, δυνάμεθα αναμφιλέκτως και αναμφιταλαντεύτως να είπωμεν ότι Αύτη όντως εκκινεί εκ της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας, αυτής μετέχει και εξ αυτής παρά Χριστού ζωοποιείται και εξ αυτής αντλεί και λαμβάνει ευαγγελικόν και πατερικόν κηρυγματικόν ζωοποιόν σωτήριον λόγον, μεταδιδόμενον ευκαίρως ακαίρως τοις πιστοίς πνευματικοίς Αυτής τέκνοις. Εν τούτω εμμένουσα, την εν έργοις φιλανθρωπίαν της Εκκλησίας δεν εγκαταλείπει. Το ους Αυτής ευήκοον παρέχει και την χείρα Αυτής ελεήμονα και γενναιόδωρον εκτείνει εις τα εκάστοτε ακουόμενα αιτήματα του ποιμνίου ημών, της συστάσεως δηλονότι και συντηρήσεως Εκκλησιών και σχολείων, ενισχύσεως φιλανθρωπικών καθιδρυμάτων, υλικής και χρηματικής παραμυθίας ενδεών και πτωχών, μεταξύ των οποίων την πρώτην θέσιν κατέλαβον προσφάτως οι εν τη Γάζη, εκκλησιαστική περιοχή του παλαιφάτου ημών Πατριαρχείου, πολυειδώς δεινοπαθήσαντες.

Προς όσους δε εκ των έξω καθ' εκάστην αφικνούνται, εκπροσώπους κρατών, κυβερνήσεων, οργανισμών, η Υμετέρα Μακαριότης έχει πάντοτε να είπη λόγον ευαγγελικόν και εκκλησιαστικόν, τον λόγον και την πράξιν του ημετέρου Πατριαρχείου, της διακονίας δηλαδή του σεσαρκωμένου Λόγου και των σκηνωμάτων, εν οις Εκείνος ηυδόκησε να κατοικήση σωματικώς, τον λόγον της ειρήνης Αυτού, την οποίαν Εκείνος έδωκεν εις τους αγίους Αυτού μαθητάς και εις ημάς και ουχί της ευαλώτου και κατ' επίφασιν ειρήνης του κόσμου, της ετοιμαζούσης πόλεμον δια την εαυτής ασφάλειαν.

Επ' αυτοίς και άλλοις, Μακαριώτατε, χαίρομεν και συγχαίρομεν, επ' αυτοίς καυχώμεθα, εξ αυτών εμπνεόμεθα, μετ' αυτών συντασσόμεθα και συστρατευόμεθα εις μίαν σύνταξιν και συστράτευσιν πνευματικήν, ίνα εν ενότητι συνεργαζόμενοι, ευδοκιμήσωμεν και καρποφορήσωμεν πλουσίως και ευρεθώμεν αγαθοί και πιστοί δούλοι του Κυρίου εν ημέρα κρίσεως.

Υψών το ποτήριον, Μακαριώτατε, εξ ονόματος της Αδελφότητος, εύχομαι Υμίν ειλικρινώς έτη όσα πλείστα και ευλογημένα άνωθεν δια δαψιλούς παροχής δυνάμεως και κραταιώσεως Υμών εις μίαν Πατριαρχικήν ποιμαντικήν καρποφόρον διακονίαν προς δόξαν του εν Τριάδι Θεού ημών και έπαινον του ευλογημένου ημών έθνους. Γένοιτο».