Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΣΥΜΜΕΤΕΣΧΕΝ ΕΙΣ ΔΙΗΜΕΡΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟ GEORGETOWN ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΝ ΤΗΣ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ ΑΠΟ 6-8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009 ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΙΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Γρηγοριανόν (6-8/10/2009) / Ιουλιανόν ( 23-25/9/2009).
Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ' συμμετέσχεν εις διήμερον Συνέδριον από 6ης-8ης Οκτωβρίου 2009, με θέμα: «Τα κοινά σημεία δια την εξομάλυνσιν των μουσουλμανικών και χριστιανικών σχέσεων» εις το Georgetown Πανεπιστήμιον της Ουάσινγκτον. Όπως μας αναφέρει ο επίσημος ιστοχώρος του Georgetown University, το συγκεκριμένον συνέδριον εχρηματοδοτήθη υπό του ιδρύματος Georgetown's Prince Alwaleed Bin Talal Center for Muslim-Christian Understanding και υπό του γραφείου του Προέδρου του Πανεπιστημίου κ. John J. De Gioia. Σκοπός του Συνεδρίου, ως ελέχθη ανωτέρω, ήτο η διερεύνησις των κοινών σημείων των θρησκειών δια τήν αντιμετώπισιν των παγκοσμίων ζητημάτων της ειρήνης και της ασφαλείας.
Αφορμήν δια την συγκεκριμένην πρωτοβουλίαν ήτο μία επιστολή, την οποίαν συνέταξεν ο His Royal Highness Prince Ghazi bin Muhammad της Ιορδανίας, η οποία υπεγράφη από περισσοτέρους από 138 Μουσουλμάνους ηγέτας και λογίους και η οποία εστάλη εις τας χριστιανικάς Εκκλησίας και Χριστιανικά Ιδρύματα τον Οκτώβριον του 2007. Δια της επιστολής ταύτης προέτειναν να υπάρξη αμοιβαία κατανόησις, συμφώνως προς την βασικήν αρχήν του ευαγγελίου: την αγάπην προς τον Θεόν και την αγάπην προς τον πλησίον.
Οι κυριώτεροι εκ των εκλεκτών ομιλητών του Συνεδρίου, συμπεριλαμβανομένου του πρώην Βρετανού Πρωθυπουργού κ. Τόνυ Μπλερ, ήτο ο κ. Esposito Kjell Magne Bondevik, πρώην Πρωθυπουργός της Νορβηγίας, ο Σεΐχης Mustafa Efendi Ceric Μεγάλος Μουφτής της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ο κ. Dato Seri Anwar Ibrahim, πρώην αναπληρωτής Πρωθυπουργός της Μαλαισίας. Το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων αντεπροσώπευσεν η Α.Θ.Μ. ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ'.
«Το εφετινόν Συνέδριον, η τετάρτη συγκέντρωσις της κοινής αυτής πρωτοβουλίας, επιδιώκει να προχωρήση από τους λόγους εις τα έργα», εδήλωσεν ο κ. John Esposito, Διευθυντής του Center for Muslim -Christian Understanding.
Την ελπίδα δια κοινήν αντιμετώπισιν των διαφορών μεταξύ των δύο θρησκειών, χωρίς τούτο να σημαίνει την αλλαγήν των θρησκευτικών πεποιθήσεων αμφοτέρων των πλευρών, εξέφρασεν κατά την έναρξιν της συνδιασκέψεως ο πρώην Βρετανός Πρωθυπουργός κ. Τόνυ Μπλερ. «Ο αποτελεσματικώτερος τρόπος να το επιτύχωμεν», είπεν ο κ. Μπλερ, «είναι να επιδείξωμεν εμπράκτως ότι είμεθα δεσμευμένοι δια την προάσπισιν των αγαθών της συνδιαλλαγής, του αμοιβαίου σεβασμού και της δικαιοσύνης».
«Ο σημερινός κόσμος δέχεται έναν κατακλυσμόν πληροφοριών, αλλά έχει χάσει την εσωτερικήν σοφίαν», ετόνισεν ο Sheikh Mustafa Efendi Ceric. «Υπάρχει βαθεία ασυμφωνία μεταξύ της εγκεφαλικής γνώσεως και της καλλιεργείας της ψυχής. Η φροντίς δια την ψυχήν είναι εις τας ημέρας ημών παρηγκωνισμένη».
Εκπροσωπών τον Χριστιανικόν κόσμον και ιδιαιτέρως το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ' εις την προσφώνησιν Αυτού, είπε περίπου τα εξής:
«Κατά την διάρκειαν της Διασκέψεως ταύτης κατ' επανάληψιν ανεφέρθη ότι η θρησκεία είναι εις εκ των κυριωτέρων προξένων της κοινωνικής βίας η ότι είναι μέρος του προβλήματος. Δεν χωρεί αμφίβολία ότι το πρόβλημα της βίας πρέπει να αντιμετωπισθή εις το πλαίσιον του αμοιβαίου διαλόγου.
Είναι προφανές ότι ωρισμένοι θιασώται των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών, ενδεδυμένοι με τον μανδύαν της θρησκευτικής εξουσίας αυτών, προέβησαν εις πράξεις βίας εις το παρελθόν. Το γεγονός τούτο είναι ανάγκη να οδηγήση ημάς εις στοχασμόν δι' ειλικρίνειαν και μετάνοιαν.
Είναι απαραίτητον να παραδεχθώμεν, όπως ορθώς υπεγράμμισαν οι κ.κ. Σύνεδροι, ότι η χρησιμοποίησις θεμελιωδών δογμάτων των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Ισλάμ, δια να δικαιολογηθούν πράξεις της βίας της τρομοκρατίας, αποτελεί διαστροφήν της αληθείας. Αποτελεί καθήκον δια τους πρωτεργάτας της ειρήνης να θεωρήσουν την θρησκείαν ως μέσον δια την επίτευξιν της ειρήνης και να καταδικάσουν την βίαν ταχέως και άνευ υπεκφυγών. Καλούμεθα να διδάξωμεν εις τα ποίμνια ημών, ποίος είναι ακριβώς ο ρόλος της θρησκείας εις την επίτευξιν της ειρήνης μεταξύ των εθνών.
Όπως πιστεύομεν, οι θρησκευτικοί ηγέται δεν είναι πολιτικοί ηγέται, αλλ' έχουν διαφορετικάς μεν, ίσης αξίας δε ηθικάς, θεολογικάς και ποιμαντικάς ευθύνας.
Όπως οι πολιτικοί ηγέται πρέπει να διαμορφώνουν τον ηθικόν χαρακτήρα αυτών, ακολουθούντες τας ηθικάς αρχάς των θρησκευτικών πίστεων και παραδόσεων, εκ των οποίων προέρχονται, κατά τον ίδιον τρόπον οι θρησκευτικοί ηγέται έχουν καθήκον να διαπαιδαγωγούν εις τας κοινότητας των πιστών υπευθύνους πολίτας δια την κοινωνίαν.
Ο ρόλος αυτός εις την ουσίαν του εκδηλώνεται εις την βάσιν δια της εκπαιδεύσεως των ποιμνίων μας και του ευρυτέρου κοινού όσον αφορά εις την σημασίαν της ειρηνικής συνυπάρξεως. Εδηλώνεται εισέτι δια της παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, αι οποίαι έχουν ως επίκεντρον την ίσην αντιμετώπισιν των ανθρώπων, ανεξαρτήτως των θρησκευτικών και εθνικών αυτών διαφορών, δια της λήψεως ισχυρών αποφάσεων, δια τής συμμετοχής εις ανοικτούς και ιδιωτικούς διαλόγους και δια της υποστηρίξεως οργανισμών, οι οποίοι δεσμεύονται να εργασθούν δια τον ίδιον ακριβώς σκοπόν.
Επιτρέψατε εις Ημάς, κ.κ. Σύνεδροι ως Έλληνα και Ορθόδοξον Ποιμενάρχην, να χρησιμοποιήσωμεν εις την προσφώνησιν Ημών ένα ελληνικόν όρον, με τον οποίον κυριολεκτούμεν, τον όρον «Συμβίωσις». Το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων θεωρεί ότι η βάσις δια την ανάπτυξιν της ειρήνης εις το μέλλον είναι αυτή ακριβώς η συμβίωσις των θρησκευτικών Κοινοτήτων, η οποία στηρίζεται εις τόν αμοιβαίον σεβασμόν, την υπομονήν και την ανοχήν.
Θέτομεν ενώπιον υμών, κ.κ. Σύνεδροι, το παράδειγμα τής ιστορικής χριστιανικής-μουσουλμανικής φιλίας εις τόν χώρον της Μέσης Ανατολής κατά τα τελευταία 1400 έτη, η οποία εξεκίνησεν, όταν ο αείμνηστος Προκάτοχος Ημών, Πατριάρχης Σωφρόνιος, υπέγραψε Σύμφωνον με τον Χαλίφην Ομάρ-Ίμπν-Ιλ- Χατάμπ. Το Σύμφωνον του Ομάρ Χατάμπ -Al-'Udha- Al- Umariyya εξεδόθη κατά το έτος 638 μ. Χ., και παραμένει η αρχή των «δικαιωμάτων» του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων εις την περιοχήν και η βάσις της αρμονικής συμβιώσεως μεταξύ των θρησκευτικών Κοινοτήτων της Αγίας Γης. Η «Συμβίωσις» αυτή, έχει χαραχθή εις την όλην πολιτιστικήν αυτών κληρονομίαν, τα έθιμα, τας παραδόσεις και τας αντιλήψεις αυτών.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγη επίσης το γεγονός ότι η αρχή των προσπαθειών ημών δια την εδραίωσιν της ειρήνης είναι συνυφασμένη με τήν αρχήν της κατανοήσεως του Θεού και της σχέσεως ημών μετά του προσώπου του Θεού.
Εν συνεχεία ο Μακαριώτατος παρέθεσε χωρία εκ των Ιερών Γραφών των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Εκ της Παλαιάς Διαθήκης το χωρίον εκ του προφήτου Ησαΐου «και ουκ ακουσθήσεται αδικία εν τη γη σου, ουδέ σύντριμμα ουδέ ταλαιπωρία εν τοις ορίοις σου» (Ησαΐας 60:18). Εκ της Καινής Διαθήκης, την ρήσιν του Ιησού Χριστού εις την επί του όρους ομιλίαν Αυτού, «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (Ματθ. 5:9) και την ρήσιν του Αποστόλου Παύλου εις μίαν εκ των πρώτων επιστολών αυτού, εις την οποίαν καλεί τον Θεόν, «Θεόν της ειρήνης» και εις εν εκ των πρώτων χριστιανικών μνημείων, την επιστολήν του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας προς τους Εφεσίους, αναγινώσκομεν τους ευκρινείς λόγους: «Ουδέν κάλλιον της ειρήνης, δια της οποίας πάσα μάχη ακυρούται, είτε εν τοις επουρανίοις είτε εν τοις επιγείοις». (Ιγνατ. Προς Εφεσίους 13,2). Εκ του Κορανίου επίσης, την ρήσιν: «εάν ο σος εχθρός κλίνη προς ειρήνην, πρέπει και συ επίσης να κλίνης προς την κατεύθυνσιν της ειρήνης». (8:61).
Ο Μακαριώτατος κατακλείων την προσφώνησιν Αυτού κατέληξεν:
Ας αφήσωμεν τας φωνάς ταύτας των ιερών Παραδόσεων ημών να εισέλθουν εις τας καρδίας ημών, δια να θεωρήσωμεν ότι η κλήσις δια την ευλογημένην «Συμβίωσιν» απευθύνεται εις ημάς τους ιδίους. Ούτω αι φωναί αύται θα ενθαρρύνουν ημάς εις την προσπάθειαν ημών δι' απελευθέρωσιν εκ της καταστρεπτικής φύσεως της βίας, δια ν' απολαύσωμεν τα ευλογημένα αγαθά τής ειρήνης και του αμοιβαίου σεβασμού».
Η Παρουσία του Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων εις το Συνέδριον του Georgetown University ήτο επιβεβλημένη και μεγίστης βαρύτητος, λόγω του εξέχοντος ρόλου, τον οποίον όντως το Πατριαρχείον διαδραματίζει εις την ειρηνικήν ρύθμισιν των σχέσεων μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων των περιοχών Ισραήλ, Παλαιστινιακής Αυτονομίας και Ιορδανίας.
Εκ της Αρχιγραμματείας
| ![]() | ![]() |