Η Ιερά Μητρόπολις της Άκκρης -αρχαίας Πτολεμαΐδος- είναι μία των αρχαιοτέρων και βορειοτέρων Μητροπόλεων της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, παραθαλασσία πόλις της Μεσογείου, βορείως της Χάϊφας. Tής ιεράς ταύτης Μητροπόλεως προΐσταται ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος. Εις την δικαιοδοσίαν της Μητροπόλεως της Άκκρης ανήκουν δώδεκα όμοροι ενορίαι.
Ο πολιούχος Άγιος της Άκκρης είναι ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος. Εις τούτον είναι αφιερωμένος αρχαίος και περικαλλής ναός, διατηρητέος και εκ των πρώτων αξιοθεάτων της πόλεως, συντηρηθείς εν συνεργασία του Πατριαρχείου δια του αρχιτέκτονος αυτού κ. Θεοδοσίου Μητροπούλου και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας του Ισραήλ επί της Επιτροπείας του Αρχιεπισκόπου Αβήλων κ. Δωροθέου δια χορηγίας του Ιδρύματος Νιάρχου.
Ανατολικώς του Ναού και προ του κτιριακού συγκροτήματος του ηγουμενείου ευρίσκεται ο τάφος του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του Κυπρίου, μαρτυρήσαντος το έτος 1752.
Προς την πόλιν της Άκκρης κατηυθύνθη ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ο Γ' μετά συνοδείας, το Σάββατον, 25ην Απριλίου/ 8ην Μαΐου 2010, δια την εορτήν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, μετατεθείσαν εις την ημέραν ταύτην εκ της 23ης Απριλίου.
Προ της εισόδου της πόλεως προϋπάντησε τον Μακαριώτατον ο Πατριαρχικός Επίτροπος Άκκρης, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, φιλοπόνως εργασθείς δια την ανακαίνισιν του ιερού ναού και του ηγουμενείου, συνοδευόμενος υπό του Αντιδημάρχου της πόλεως, του Διευθυντού της Αστυνομίας και άλλων.
Άμα τη εισόδω εις την πόλιν, υπεδέχθησαν τον Μακαριώτατον τυμπανοκροτούντες οι πρόσκοποι, προπορευόμενοι Αυτού άχρι του ιερού ναού, εις ον εισήλθε και εισώδευσεν, ευλογών το εκκλησίασμα.
Ο Μακαριώτατος προεξήρξε του Όρθρου και της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Αρχιεπισκόπου Αβήλων κ. Δωροθέου, του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, των ιερέων της Άκκρης και των περιχώρων και ψαλλούσης εν κατανυκτική βυζαντινή ψαλμωδία της χορωδίας του ιερού ναού Άκκρης, διευθυνομένης υπό του Πατριαρχικού Επιτρόπου, Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, εν συμμετοχή πλήθους πιστών ελληνοφώνων, αραβοφώνων και ρωσοφώνων.
Τον θείον λόγον εκήρυξεν ο Μακαριώτατος:
«Ανέτειλεν ιδού, το της χάριτος έαρ• επέλαμψε Χριστού η Ανάστασις πάσι και ταύτη συνεκλάμπει νυν Γεωργίου του Μάρτυρος, η πανέορτος και φωτοφόρος ημέρα• δεύτε άπαντες λαμπροφορούντες ενθέως, φαιδρώς εορτάσωμεν», αναφωνεί ο υμνωδός.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
ευλαβείς Χριστιανοί.
Η Εκκλησία του Χριστού μας καλεί δια στόματος του υμνωδού αυτής να εορτάσωμεν φαιδρώς την μνήμην του αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, «λαμπροφορούντες ευθέως». Και τούτο, διότι η εόρτιος ημέρα του Αγίου Γεωργίου «συνεκλάμπει τη πανεόρτω και φωτοφόρω ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού.
Το μαρτύριον των αγίων υπέρ της αγάπης του Χριστού έχει την αναφοράν του εις το σταυρικόν πάθος του Χριστού. Το δε σταυρικόν πάθος και μαρτύριον του Χριστού γίνεται κατανοητόν δια της τριημέρου ταφής και της εκ νεκρών Αναστάσεως Αυτού.
Η Ανάστασις του Χριστού, αδελφοί μου, δεν είναι απλώς ένα θαυμαστόν γεγονός, όπως είναι όλα τα άλλα σημεία και τέρατα, τα οποία εποίησεν ο Χριστός κατά την επίγειον αυτού ζωήν και διδασκαλίαν, αλλά είναι η φανέρωσις του μυστηρίου της θείας οικονομίας. Είναι η φανέρωσις, λέγω, του σκοπού και της σημασίας της δημιουργίας εκ του μηδενός του κόσμου, αλλά και του ανθρώπου. Είναι η φανέρωσις, επαναλαμβάνομεν, της σχέσεως του Δημιουργού Θεού Πατρός μετά του κατ' εικόνα και ομοίωσιν ποιηθέντος, πλασθέντος ανθρώπου. Είναι, τέλος, η αποκατάστασις της διακοπείσης κοινωνίας του Θεού με τον άνθρωπον.
Με άλλα λόγια, η Ανάστασις του Σωτήρος ημών Χριστού, του Υιού του Θεού Πατρός είναι ο εγκαινιασμός της βασιλείας του Θεού εντός της ανθρωπίνης ιστορίας. Τούτο σημαίνει ότι το βασίλειον του διαβόλου, το οποίον είναι το βασίλειον της αμαρτίας και του θανάτου της φθοράς έχασε πλέον την ισχύν του. Το φως της Αναστάσεως του Χριστού διέλυσε το σκότος το υπό της αμαρτίας προελθόν. Αυτό το φως το ανέσπερον, το της Αναστάσεως του Χριστού εφώτισε και κατηύγασε την διάνοιαν όλων των μαρτύρων της αγάπης του Χριστού και μεταξύ αυτών και του σήμερον, εν τη ιδιαιτέρα πατρίδι της μητρός αυτού, τιμωμένου αγίου Γεωργίου.
«Γεωργήσας εμμελώς, σπόρον των θείων εντολών, λέγει ο υμνωδός, διεσκόρπισας πτωχοίς, πάντα τον πλούτον ευσεβώς, αντικτησάμενος, ένδοξε, Χριστού την δόξαν• όθεν πεποιθώς, προς αγώνας χωρείς και πόνους τους μακρούς, Μάρτυς Γεώργιε• και κοινωνός γενόμενος του πάθους, του απαθούς και εγέρσεως της βασιλείας, αυτού μετέσχες, υπέρ ημών νυν δεόμενος».
Ο μάρτυς του Χριστού Γεώργιος, αγαπητοί μου, ελκυσθείς από την δόξαν της βασιλείας του Χριστού, διεσκόρπισε τοις πτωχοίς πάντα τον πλούτον και πάσαν την επίγειον και φθαρτόν δόξαν του Χριστού. Αυτό τούτο το γεγονός ωδήγησεν τον Γεώργιον να γίνη κοινωνός του πάθους του απαθούς και της εγέρσεως, δηλονότι της Αναστάσεως δια να συμμετάσχη εις την βασιλείαν του Χριστού.
Ιδού και πάλιν τι λέγει ο υμνωδός της Εκκλησίας: «Τω Σωτήρι συνέπαθες και θανάτω τον θάνατον εκουσίως ένδοξε μιμησάμενος συμβασιλεύεις λαμπρότατα, πορφύραν εξ αίματος ενδυσάμενος φαιδράν, και τω σκήπτρω των άθλων σου εγκοσμούμενος, και στεφάνω της νίκης διαπρέπων, απεράντους εις αιώνας, Μεγαλομάρτυς Γεώργιε».
Ιδού λοιπόν διατί προτρεπόμεθα άπαντες να εορτάσωμεν φαιδρώς λαμπροφορούντες ενθέως κατά την φωτοφόρον ταύτην ημέραν. «Υμίν δέδοται», λέγει ο Χριστός εις τους μαθητάς Αυτού, «γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού», (Μαρκ. 4, 11).
Η δε γνώσις της βασιλείας του Θεού προϋποθέτει ουχί κατ' ανάγκην το δι' αίματος μαρτύριον, αλλά μάλλον το μαρτύριον της συνειδήσεως. «Δια πολλών θλίψεων», λέγει ο Απόστολος, «δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού», (Πραξ. 14,22). Κατά δε τον Απόστολον Παύλον: «ου γαρ εστιν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι αγίω», (Ρωμ. 14,17).
Ζήλον γαρ θείον εν καρδία εσχηκώς ο Γεώργιος, λέγει ο υμνωδός αυτού, αυτός εαυτόν τω Χριστώ προσήγαγε. Τον ζήλον τον ένθεον του Γεωργίου και ημείς μιμουμένοι, αγαπητοί μου, προσάξωμεν τους εαυτούς μας Χριστώ τω αναστάντι εκ νεκρών επιτελούντες έργα αγάπης, έργα φιλανθρωπίας, δικαιοσύνης και ειρήνης, ίνα δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, αλλά και δια της μεσιτείας του Αγίου Γεωργίου αξιωθώμεν της συναναστάσεώς μας τω Χριστώ και της αιωνίου βασιλείας του Θεού. Χριστός Ανέστη.
Μετά την απόλυσιν της θείας Λειτουργίας ηκολούθησε λιτανεία και περιφορά της αγίας εικόνος του Αγίου Γεωργίου τρις πέριξ του ιερού Ναού.
Άμα τη λήξει της λιτανείας, πάντες συνεκεντρώθησαν εις το ηγουμενείον, ένθα εγένετο δέησις. Την δέησιν ηκολούθησαν οι προσφωνήσεις του Πατριαρχικού Επιτρόπου, Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, του Προέδρου του Κοινοτικού Συμβουλίου, του Σεΐχη των Μουσουλμάνων της πόλεως κ. Σαμίρ-Ιλ-Άση, του εκπροσώπου του δόγματος των Δρούζων και άλλων.
Οι προσφωνήσαντες εκ των άλλων θρησκευμάτων εξεδήλωσαν την χαράν δια την παρουσίαν αυτών εις την δεξίωσιν των Ορθοδόξων και την αφοσίωσιν αυτών εις την υπάρχουσαν εις την πόλιν της Άκκρης συνεργασίαν και αδελφοσύνην Χριστιανών και Μουσουλμάνων, εξ ης τα αγαθά της κοινωνικής ευσταθείας, προόδου και ευημερίας.
Ο Μακαριώτατος ευχαριστών τους προλαλήσαντας δια την αγάπην αυτών προς το Πατριαρχείον, ετόνισεν ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η Εκκλησία της Αναστάσεως, η μετά της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος διαφυλάξασα την ιερότητα των Αγίων Τόπων δια Χριστιανούς, Ιουδαίους και Μουσουλμάνους.
Ο Μακαριώτατος ηυχαρίστησεν ιδιαιτέρως τας Τοπικάς Αρχάς της Δημαρχίας και της Αστυνομίας, εξαιρέτως δε τον Αρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον δια την ανακαινιστικήν αυτού και κοινωνικήν δραστηριότητα την συντελούσαν εις θρησκευτικήν και άλλην συνεργασίαν.
Ο Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος εξ ονόματος του Κοινοτικού Συμβουλίου, των Κατηχητικών Σχολείων και λοιπών Ορθοδόξων καθιδρυμάτων της Άκκρης ηυχαρίστησε τον Μακαριώτατον δια την προσγενομένην δια της παρουσίας Αυτού τιμήν τω ποιμνίω της Άκκρης και ηυχήθη Αυτώ μακροημέρευσιν εν υγιεία, φέρων Αυτώ ως συμβολικόν δώρον καλαίσθητα δικηροτρίκηρα.
Ο π. Φιλόθεος ηυχαρίστησε επίσης δια την παρουσίαν αυτών εις την αίθουσαν της δεξιώσεως τον Σεΐχη Σαμίρ-Ιλ-Άση των Μουσουλμάνων της πόλεως, τον εκπρόσωπον του δόγματος των Δρούζων, τους εκπροσώπους των άλλων χριστιανικών δογμάτων, τους εκπροσώπους της Αστυνομίας και τον Αντιδήμαρχον της πόλεως.
Εν τέλει ηκολούθησε πλουσία τράπεζα εν τω ηγουμενείω.
Η πάνδημος συμμετοχή απέδειξεν ότι η εορτή ήτο όχι μόνον της Ορθοδοξίας αλλά της πόλεως όλης. Η δόξα της Ορθοδοξίας εγένετο και η δόξα της πόλεως.
Εκ της Αρχιγραμματείας
Η πρωτότυπη είδηση σε πολυτονική γραφή με τις συνοδευτικές φωτογραφίες βρίσκεται στην Πύλη ειδησεογραφίας του Πατριαρχείου στον σύνδεσμο http://www.jp-newsgate.net/gr/2010/05/08/1355/
Login
Υπενθύμιση κωδικού