Μία εκ των αρχαίων Μονών του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων είναι του Αγίου προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου μεταξύ Ιεροσολύμων και Βηθλεέμ. Αι αρχαί της Μονής αυτής ανάγονται εις τον 6ον μ. Χ. αι. Αύτη ευρίσκεται πλησίον της αρχαίας Μονής του «Καθίσματος», ονομαζομένης ούτως, επειδή η παράδοσις διασώζει ότι εις την περιοχήν, εις την οποίαν αύτη ιδρύθη, τον 5ον μ.Χ. αι. εκάθισεν η Θεοτόκος, οδεύουσα μετά του Ιωσήφ του μνήστορος απο Ναζαρέτ προς Βηθλεέμ δια την απογραφήν επί Καίσαρος Αυγούστου (Λουκά 2,1 κ. εξ). Αύτη κατεστράφη παντελώς εις το παρελθόν, αλλά ανεσκάφη κατά την δεκαετίαν του 1980-1990 και αναμένει προσεχώς τον εγκαινιασμόν αυτής ως προσκυνήματος και αρχαιολογικού χώρου του Πατριαρχείου μεγάλης σπουδαιότητος δια τον μοναχισμόν του 5ου αι μ.Χ. εις την Αγίαν Γην.
Η Μονή του Προφήτου Ηλιού ιδρύθη εις την περιοχήν αυτήν, επειδή κατά την παράδοσιν διήλθεν απ’ αυτήν ο Προφήτης Ηλίας, ότε έφευγε τον θυμόν του Αχαάβ και της Ιεζάβελ εκ του Καρμηλίου Όρους και εκοιμήθη υπό κάτω αρκεύθου, ότε και εξύπνησεν αυτόν ο άγγελος και είπεν: «αναστάς, φάγε και πίε, ότι πολλή από σου η οδός»· «και αναστάς έφαγε και έπιε και επορεύθη εν τη ισχύϊ της βρώσεως και της πόσεως εκείνης τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας έως όρους Χωρήβ». (Βασιλ. Γ’ 19, 4-9).
Εις την Μονήν ταύτην του Προφήτου Ηλιού, ευρισκομένην σήμερον εις ευαίσθητον στρατηγικήν περιοχήν και με ελαιόκτημα μεγάλης εκτάσεως ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου πέριξ αυτής, σταθμεύει κατά το ειωθός δια μικράν ανάπαυσιν η εξ Ιεροσολύμων εξερχομένη Πατριαρχική Συνοδεία, κατευθυνομένη εις Βηθλεέμ την παραμονήν της εορτής των Χριστουγέννων εκάστου έτους.
Εις αυτήν την Μονήν κατέφθασεν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά συνοδείας, την Δευτέραν, 20ην Ιουλίου / 2αν Αυγούστου εξ Ιεροσολύμων.
Εις ταύτην μετά την εν τη εισόδω υποδοχήν υπό του ηγουμένου πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Ανδρέου και του ιερατείου, ο Μακαριώτατος προεξήρξε της ακολουθίας του Όρθρου μετ’ αρτοκλασίας και της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Γέροντος Αρχιγραμματέως Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, ιερομονάχων, ιερέων και διακόνων και ψαλλόντων του Πρωτοψάλτου του Ναού της Αναστάσεως Αρχιμανδρίτου π. Αριστοβούλου και του Λαμπαδαρίου του Ναού της Αναστάσεως κ. Χαραλάμπους Βακάκη και της αραβοφώνου χορωδίας του καθεδρικού ναού του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου και της κώμης της Μπετζάλλας.
Εις τους εξ Ιεροσολύμων, αλλά και εκ των κατεχομένων περιοχών της Βηθλεέμ, δι’ ειδικής αδείας παρά των Ισραηλινών Στρατιωτικών Αρχών προσελθόντας πιστούς, εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος, ως έπεται:
«Ο προ συλλήψεως ων ηγιασμένος, ο ένσαρκος άγγελος ο της δευτέρας Χριστού ελεύσεως θείος Πρόδρομος, Ηλίας ο ένδοξος, των προφητών η κρηπίς, πνευματικώς συνεκάλεσε τους φιλεόρτους, πανηγυρίσαι την θείαν μνήμην αυτού».
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς χριστιανοί.
Η αγία ημών Εκκλησία τελεί σήμερον την μνήμην της εις ουρανούς πυρφόρου αναβάσεως του Αγίου ενδόξου Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου.
Ο μέγας ούτος εν προφήταις άγιος Ηλίας συνεκάλεσε πάντας ημάς εις τον ιερόν τούτον τόπον, δια να δοξολογήσωμεν τον Άγιον Τριαδικόν ημών Θεόν και να τιμήσωμεν πανηγυρικώς τον προ συλλήψεως ηγιασμένον και ένσαρκον άγγελον, τον της δευτέρας παρουσίας του Σωτήρος ημών Χριστού θείον Πρόδρομον.
Και είναι ιερός ο τόπος ούτος, διότι κατά την παράδοσιν απ’ εδώ διήλθε και μάλιστα εκάθισεν ο Προφήτης Ηλίας, πορευόμενος εις το όρος Χωρήβ, του οποίου μία σπουδαιοτάτη κορυφή είναι το Σινά: «Και εκοιμήθη και ύπνωσεν εκεί υπό φυτόν, και ιδού τις ήψατο αυτού και είπεν αυτώ, ανάστα φάγε και πίε, ότι πολλή από σου η οδός (Βασ. 19, 5-7)», ως λέγει ο συγγραφεύς του βιβλίου των Βασιλειών.
Κατά τον Συναξαριστήν της Εκκλησίας ο Προφήτης ούτος, αγαπητοί μου αδελφοί, προεφήτευσε έτη είκοσι πέντε προέλαβε δε την έλευσιν του Χριστού έτη οκτακόσια εξ και δέκα. Ούτός εστιν Ηλίας, ο πυρ εξ ουρανού τρίτου κατενέγκας και τον υετόν τη ιδία γλώσση βαστάσας και νεκρούς εγείρας και πεντήκοντα δισσούς καταφλέξας και εν τω όρει Χωρήβ τόν Θεόν ιδών, ως ανθρώπω δυνατόν ην ιδείν· (εδώ βεβαίως εννοείται ότι ο προήτωης ήκουσεν την θείαν φωνήν «φωνήν αύρας λεπτής (Γ’Βασιλειων 19,12)») και τον Ιορδάνην τη μηλωτή σχίσας και εις ουρανούς εν άρματι αναληφθείς και εν τη μεταμορφώσει μετά Μωσέως τω Χριστώ παραστάς.
Όντως, αγαπητοί μου, ο προφήτης Ηλίας ανεδείχθη δοχείον χωρητικόν του Αγίου Πνεύματος, δια τούτο και ηξιώθη των θείων τούτων δωρεών και χαρισμάτων. Και ναι μεν ο Ηλίας ως άλλος Ιωάννης Βαπτιστής εγένετο σκεύος εκλογής της θείας Βουλής, ων ηγιασμένος προ της συλλήψεως αυτού, ως λέγει ο υμνωδός, πλην όμως «συνεκράθη ούτος παρά τω Θεώ τη ιδία και ελευθέρα αυτού θελήσει, δι’ αρετής και πολιτείας ακραιφνούς».
Τόσον θερμός ήτο ο ζήλος και η αγάπη του Ηλία προς τον Θεόν, ώστε ηξιώθη να φανερώση την αόρατον και επουράνιον ζωήν επί της γης. «Ότε συ, προφήτα», λέγει ο υμνωδός, «κατέδειξας επί γης ως αληθώς την επουράνιον ζωήν, την ζωήν δηλονότι του Χριστού εν σεαυτώ, την ενυπόστατον πλουτών, θανόντα, σοις φυσήμασιν ανέστησας· θανάτου κρείττων έτι συ διέμεινας, άρμα πυρός επιβέβηκας, αιθέριος ανυψούμενος».
Ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος ο αδελφόθεος, δια να καταδείξη το μέγεθος της προσευχής ως πηγής θείας δυνάμεως και εξουσίας, προβάλλει ως παράδειγμα τον σήμερον εορταζόμενον άγιον της Εκκλησίας λέγων: «Ηλίας άνθρωπος ην ομοιοπαθής ημίν και προσευχή προσηύξατο του μη βρέξαι και ουκ έβρεξεν επί γης ενιαυτούς τρεις και μήνας εξ και πάλιν προσηύξατο και ο ουρανός υετόν έδωκε και η γη εβλάστησεν τον καρπόν αυτής », (Ιάκ. 5, 17-18).
Εις τον προφήτην Ηλίαν ο οποίος «ην ημίν ομοιοπαθής» απηχούν οι λόγοι της ομολογίας ενός άλλου σκεύους της θείας εκλογής, του Αποστόλου Παύλου «Χριστώ συνεσταύρωμαι. Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός. ο δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του Υιού του Θεού, του αγαπήσαντός με και παραδόντος Εαυτόν υπέρ εμού» (Γαλ. 2,20).
Αγαπητοί μου αδελφοί, η μνήμη του ενδόξου Ηλιού του προφήτου μας συνήγαγεν σήμερον δι’ αυτόν ακριβώς τον λόγον. Αφ’ ενός μεν, δια να διδαχθώμεν εκ της πίστεως και των έργων του προφήτου. Αφ’ ετέρου δε, δια να συνειδητοποιήσωμεν ότι ως λέγει ο σοφός Παύλος: «Και οι χρώμενοι τω κόσμω τούτω ως μη καταχρώμενοι. Παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου», (Α’ Κορ. 7,31). Με άλλα λόγια και εκείνοι, που μεταχειρίζονται τα εγκόσμια και ευρίσκονται εις οποίαν δήποτε σχέσιν με τον κόσμον να αποφεύγουν κάθε άμετρον απόλαυσίν των και κατάχρησίν των και μόνον εις τα αναγκαία να αρκούνται. Διότι περνά και φεύγει διαρκώς σαν σκια το εξωτερικόν φαινόμενον του κόσμου τούτου».
Τούτο σημαίνει ότι ο προφήτης Ηλίας, ο ων ο δεύτερος Πρόδρομος της παρουσίας του Χριστού, σήμερον μας καλεί εις εγρήγορσιν και ετοιμότητα δια την μέλλουσαν και πράγματι αναπόφευκτον κρίσιν του κόσμου τούτου, δηλονότι κρίσιν της ανθρωπότητος και κρίσιν ενός εκάστου εξ ημών.
Προσέτι δε ο Προφήτης Ηλίας μας καλεί να εγκολπωθώμεν τον Χριστόν, να γίνωμεν δοχεία του Αγίου Αυτού Πνεύματος.
Δεύτε λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, μετά του υμνωδού βοήσωμεν και ικετευτικώς είπωμεν: «των προφητών τους ακραίμονας και παμφαείς φωστήρας της οικουμένης, εν ύμνοις τιμήσωμεν πιστοί, Ηλίαν και Ελισσαίον· και Χριστώ δια πρεσβειών της Θεοτόκου και μητρός Αυτού εκβοήσωμεν χαρμονικώς. Εύσπλαχνε Κύριε, παράσχου τω λαώ σου, ικεσίαις του Προφήτου σου, άφεσιν αμαρτιών, το μέγα έλεός Σου και ειρήνην τη Εκκλησία και παντί τω λαώ της περιοχής ημών και τη Οικουμένη πάση».
Αμήν. Έτη πολλά.
Εις πολλούς των προσελθόντων πιστών ο Μακαριώτατος μετέδωσε την θ. Κοινωνίαν και εις πάντας τέλος το αντίδωρον και την εικόνα του Προφήτου Ηλιού.
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε μικρά δεξίωσις υπό του ηγουμένου Αρχιμανδρίτου Ανδρέου εις το ηγουμενείον.
Εκ της Αρχιγραμματείας
Η πρωτότυπη είδηση σε πολυτονική γραφή με τις συνοδευτικές φωτογραφίες βρίσκεται στην Πύλη ειδησεογραφίας του Πατριαρχείου στον σύνδεσμο http://www.jp-newsgate.net/gr/2010/08/02/1701/
Login
Υπενθύμιση κωδικού