Η Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΔΙΩΡΓΑΝΩΣΕΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟ 1ΟΝ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΑΥΤΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ «Η ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ»
Γρηγοριανόν (10/6/2009) / Ιουλιανόν (28/5/2009)
Με έμπνευσιν και πρωτοβουλίαν του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου του Γ' και με απόφασιν της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, συνεστήθη και διωργανώθη δια Καταστατικού και ανεγνωρίσθη επισήμως Μ.Κ.Ο. υπό τον τίτλον «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ», εδρεύουσα εν τη Εξαρχία του Παναγίου Τάφου εν Αθήναις, σκοπόν έχουσα την προβολήν των Παναγίων προσκυνημάτων της Αγίας Γης, την ηθικήν και υλικήν υποστήριξιν του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος δια την διαφύλαξιν των προσκυνημάτων τούτων και την διάδοσιν των αξιών της Ρωμηοσύνης ως του τρόπου υπάρξεως και ζωής όλων των εθνών, των εντασσομένων εις το Σώμα τής Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και εχόντων τας ρίζας αυτών εις την Νέαν Ρώμην, την αναδειχθείσαν υπό του Μεγάλου Κωνσταντίνου αυτοκράτορος των Ρωμαίων ως της πρωτευούσης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους.
Ως διαχειριστής της Μ.Κ. ταύτης οργανώσεως ωρίσθη ο κ. Πέτρος Κυριακίδης, ο και χορηγός της ανακαινίσεως του αρχαιολογικού χώρου του «δοχειού» του Ναού της Αναστάσεως και του εν λόγω 1ου Διεθνούς Συνεδρίου δια την ρωμηοσύνην, παρασημοφορηθείς μετά του κ. Λαυρεντίου Λαυρεντιάδου με το παράσημον του Ανωτέρου Ταξιάρχου του Τάγματος των Ιπποτών του Παναγίου Τάφου. Ως Αναπληρώτρια Διαχειρίστρια, διωρίσθη η κ. Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Θεολόγος και δρ. της Φιλοσοφίας, ως Σύμβουλος δε αυτής ο ιατρός κ. Χρίστος Νικολάου, ο έχων και την εποπτικήν παρακολούθησιν των ιστοσελίδων του Πατριαρχείου και της Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ».
Καρπός των δραστηριοτήτων της οργανώσεως ταύτης υπήρξε το 1ον Διεθνές Συνέδριον αυτής με θέμα «Η Ρωμηοσύνη δια μέσου των αιώνων», συγκληθέν εις το Αμφιθέατρον του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών από Σαββάτου, 30ης έως και Κυριακής, 31ης Μαΐου 2009.
Η Επιστημονική Επιτροπή του Συνεδρίου τούτου ήσαν: Ο Καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Φώτιος Δημητρακόπουλος, ο Καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κωνσταντίνος Νιάρχος και ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Ψυχολογίας της Θρησκείας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Σπυρίδων Τσιτσίγκος. Οργανωτική Επιτροπή ήσαν: η κ. Ειρήνη Μαθιού, ο κ. Δημήτριος Σαρρής και ο κ. Παναγιώτης Διακουμής.
Δια την κήρυξιν της ενάρξεως των εργασιών του Συνεδρίου τούτου μετέβη εις Αθήνας η Α.Θ.Μ. ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ', συνοδευόμενος υπό του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Προέδρου των Οικονομικών Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου και του Αντιπροέδρου αυτής και ηγουμένου εν Φχες, Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Ιερωνύμου.
Άμα τη αφίξει του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ' εις τας Αθήνας, το εσπέρας της ιδίας ημέρας, Παρασκευής 29ης Μαΐου, εγένετο συνάντησις Αυτού και της συνοδείας Αυτού μετά του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου εις την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Αθηνών. Εις την συνάντησιν ταύτην συνεζητήθησαν θέματα αφορώντα εις τας σχέσεις συνεργασίας των δύο Εκκλησιών προς κοινόν όφελος αμφοτέρων.
Την πρωΐαν του Σαββάτου, 30ης Μαΐου, ο Μακαριώτατος εκήρυξε την έναρξιν των εργασιών του εν λόγω Συνεδρίου δια προσφωνήσεως, εν η ετόνισεν ότι σκοπός της ιδρύσεως της Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ» είναι η δια ταύτης προβολή της αληθείας, ότι όλοι οι Ορθόδοξοι λαοί, διατηρούντες τας εθνικάς, γλωσσικάς και πολιτιστικάς αυτών παραδόσεις, ανήκουν εις το ευλογημένον γένος των Ορθοδόξων Ρωμαίων, ενταχθέντων δια της Ορθοδόξου πίστεως εις το Σώμα της ενούσης τούτους Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας. Η καλλιέργεια μιας τοιαύτης μη εθνικιστικής ταυτότητας κέκτηται προτεραιότητα δια το ποίμνιον, το εμπεπιστευμένον εις την δικαιοδοσίαν του Πατριαρχείου, αραβόφωνον μεν, λόγω της μετά το 638 μ.Χ. δημιουργηθείσης νέας πολιτικής καταστάσεως, Ελληνορθόδοξον όμως «Ρουμ Ορθοδόξ» εις το δόγμα, πιεζόμενον δε υπό της δημιουργηθείσης εν τη Μέση Ανατολή εξάρσεως του εθνικισμού και θρησκευτικού φανατισμού. «Την ταυτότητα των μελών του ποιμνίου τούτου», είπεν ο Μακαριώτατος, «εγγυάται δια μέσου των αιώνων το ημέτερον Πατριαρχείον, συνδέον ταύτα δια των Παναγίων Προσκυνημάτων, καθαγιασθέντων δια του αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και των μαρτύρων της πίστεως».
Την προσφώνησιν του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων ηκολούθησαν η προσφώνησις του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, αναγνωσθείσα υπό του πρωτοσυγγέλου Αυτού, Πανοσιοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Γαβριήλ. Εν ταύτη ο Μακαριώτατος εχαιρέτισε το 1ον Διεθνές Συνέδριον της Ρωμηοσύνης, λέγων ότι τούτο λαμπρύνεται δια της παρουσίας του Πατριάρχου Ιεροσολύμων και δια του θέματος «Η Ρωμηοσύνη δια μέσου των αιώνων» και ότι η Ελληνορθόδοξος παράδοσις έδωσε διαχρονικάς αξίας εις τον Ελληνικόν λαόν. Εν συνεχεία ηυχήθη τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος εις τους ομιλητάς, δια των διαλέξεων των οποίων θα ανακαλυφθούν αι ρίζαι και θα προβληθή το περιεχόμενον της ρωμηοσύνης.
Το Συνέδριον ετίμησε δια της παρουσίας αυτού και ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, όστις εις την προσφώνησιν αυτού εξέφρασε την ευγνωμοσύνην προς τον Μακαριώτατον Πατριάρχην Ιεροσολύμων δια την προσδιδομένην υπ' αυτού έμφασιν εις την ρωμηοσύνην εις μίαν εποχήν αμφισβητήσεως, συγχύσεως και προσπαθειών αποδομήσεως των πάντων.
Χαιρετισμόν απηύθυνε τω Μακαριωτάτω και τοις Συνέδροις και ο χορηγός του Συνεδρίου κ. Πέτρος Κυριακίδης, λέγων ότι η ίδρυσις της Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» τυγχάνει θεάρεστον έργον, καθ' ότι σκοπός αυτής τυγχάνει η καταγραφή και η ηθική και υλική στήριξις των Παναγίων Προσκυνημάτων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Εξακολουθών, είπεν ότι θεωρεί τιμήν αυτού ότι επελέγη δια την στήριξιν της ρωμηοσύνης ως της αγίας παραδόσεως ημών, η οποία περιλαμβάνει την ορθόδοξον ημών πίστιν εις Χριστόν, τας Συνόδους των Πατέρων, την υμνολογίαν, τας τέχνας, τα γράμματα, την αρχαίαν Ελληνικήν ημών παράδοσιν, την οποίαν εκαλλιέργησεν ο Έλλην νους και την οποίαν παρελάβομεν ημείς οι Νεοέλληνες, οι Ρωμηοί, αποκεκαθαρμένην εκ των ειδωλολατρικών στοιχείων αυτής υπό των Πατέρων της Εκκλησίας και των Βυζαντινών Ρωμαίων Ορθοδόξων θεραπόντων της λογοτεχνίας και της ποιήσεως. «Η ρωμηοσύνη», είπεν, «είναι συνόγκαιρη του κόσμου».
Μετά τας ως άνω προσφωνήσεις ηκολούθησαν αι διαλέξεις των κάτωθι διακεκριμένων επιστημόνων:
1. Του Καθηγητού της Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Φωτίου Δημητρακοπούλου, γνωστού και εκ της εκδόσεως του βίου του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου. Ούτος εις την διάλεξιν αυτού με θέμα: «Ρωμηοσύνη και Χριστιανισμός», ετόνισεν ότι η συνέχεια του ελληνικού έθνους διετηρήθη, οσάκις διετηρήθη η πίστις αυτού εις Χριστόν. «Το ελληνικόν έθνος», είπεν ο κ. Δημητρακόπουλος, «από της εποχής του Κυρίου και των αποστόλων, γίνεται δια του Μεγάλου Κωνσταντίνου έθνος των Ρωμαίων Χριστιανών, το συνεχίζον την ύπαρξιν αυτού δια των αγώνων υπέρ των δογμάτων των Οικουμενικών Συνόδων και των Αγίων Εικόνων. Ο Ελληνισμός δεν έχει ανάγκην του Δυτικού διαφωτισμού, αλλά του μυστικού φωτισμού του Αγίου Πνεύματος εν τη Εκκλησία. Ο Ελληνισμός κατέρρευσεν, οσάκις εγκατέλειψε την πίστιν και τας θλίψεις».
2. Του κ. Κωνσταντίνου Νιάρχου, Καθηγητού της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: «Ελληνισμός και Ρωμηοσύνη». Ούτος ετόνισεν ότι η Ρωμανία εξέλιπεν μεν ως πολιτική εξουσία, συνεχίζει όμως να υπάρχη ως θρησκευτική, πολιτική και πολιτιστική παράδοσις. «Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο...». Ότι εις το Βυζάντιον δεν υπήρξεν αναγέννησις, διότι δεν υπήρξε μεσαίων και σκοταδισμός, αλλά συνεχής καλλιέργεια των κλασσικών γραμμάτων και ελευθέρα ανάπτυξις του λόγου.
3. Της κ. Μαρίας Μαντουβάλου, Αναπληρωτρίας Καθηγητρίας της Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα: «Ρωμαίοι, Ρωμηός, Ρωμηοσύνη». Αύτη ετόνισεν ότι Δυτικοί μελετηταί και πολιτικοί ημφεσβήτησαν την εθνικήν κληρονομίαν των Ελλήνων και προσεπάθησαν να απαλείψουν την εθνικήν Βυζαντινήν και Νεοελληνικήν συνέχειαν. Ο διδάσκαλος του γένους Αθανάσιος ο Πάριος χρησιμοποιεί αδιακρίτως τους όρους «ημείς Έλληνες όντες», «Ελλάς Ελλήνων γης», «Γραικοί, Ρωμαίοι» και «γη Ρωμαίων». «Οι Ρωμαίοι και Έλληνες μετονομασθέντες, διετήρησαν την θρησκευτικήν αυτών ολοκληρίαν. Οι όροι Έλλην, Ρωμαίος και Γραικός χρησιμοποιούνται ισαξίως».
4. Του κ. Αθανασίου Παλιούρα, Καθηγητού της Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με θέμα: «Τα ιερά προσκυνήματα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων: πνευματικά μαργαριτάρια της Ορθοδοξίας». Ούτος επαρουσίασεν οπτικώς τα προσκυνήματα του Πατριαρχείου εις οδοιπορικόν προετοιμασθέν υπ' αυτού και συνοδευθέν δια καταλλήλων σχολιασμών, μυούντων εις τα σωτήρια γεγονότα, τα συμβάντα επί των τόπων τούτων της χάριτος, δηλαδή της Ναζαρέτ, Βηθλεέμ, Ιορδάνου ποταμού, Θαβώρ, Γολγοθά, Αγίου Τάφου, Όρους Ελαιών, φυλασσομένων δι' αγώνων και αγωνιών της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος.
5. Της κ. Αικατερίνης Διαμαντοπούλου, Αναπληρωτρίας Διαχειριστρίας της Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ». Αύτη επαρουσίασε τους στόχους της οργανώσεως ταύτης, ως φορέως αναγεννήσεως της ρωμηοσύνης με στόχους την προβολήν των Παναγίων Προσκυνημάτων, την βοήθειαν του Πατριαρχείου δια την ανακαίνισιν αυτών, την παροχήν τεχνικής υποστηρίξεως, την χρηματικήν ενίσχυσιν του περιοδικού του Πατριαρχείου, την επιχορήγησιν δι' ανακαίνισιν των Βιβλιοθηκών, την κατάταξιν και συντήρησιν του αρχειακού υλικού, την χορήγησιν υποτροφιών δια σπουδάς εις Θεολογίαν, την αποστολήν εμψύχου υλικού εις την Αδελφότητα, την ενίσχυσιν των Μετοχίων του Πατριαρχείου και την αποστολήν ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως κ.α.
6. Τας εργασίας της πρώτης ημέρας κατέκλεισαν οι ύμνοι από την Βυζαντινήν χορωδίαν «Τρίκκης Μελωδός».
Την πρωΐαν της επομένης ημέρας, Τρίτης 31ης Μαΐου 2009, Κυριακής των Αγίων Πατέρων, ο Μακαριώτατος εχοροστάτησεν εις την θ. Λειτουργίαν εν τω Ιερώ Ναώ των Αγίων Αναργύρων της εν Αθήναις Εξαρχίας του Παναγίου Τάφου και ωμίλησεν αυτοίς εποικοδομητικώς.
Μετά την θ. Λειτουργίαν εσυνεχίσθησαν αι εργασίαι του Συνεδρίου. Διαλέξεις έδωσαν οι ακόλουθοι ομιληταί:
1. Ο καθηγητής της Πατρολογίας της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού εν Βοστώνη των Η.Π.Α. π. Γεώργιος Δράγας ωμίλησεν με θέμα: «Ρωμηοσύνη, Απόδημος Ελληνισμός, Πρεσβυγενή Πατριαρχεία» και ανέλυσε, πως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, συνεχίζεται ως τρόπος ζωής με τας εν τη Διασπορά ενορίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και με την παρουσίαν των πρεσβυγενών Πατριαρχείων εις τον χώρον της Μέσης Ανατολής.
2. Ο Πολιτικός Επιστήμων κ. Κωνσταντίνος Χολέβας ωμίλησεν με θέμα: «Η παρουσία της Ρωμηοσύνης στο σύγχρονο γίγνεσθαι». Ούτος ετόνισε, πως ήρχισε να ανακαλύπτη την ρωμηοσύνην, ότε προ εικοσαετίας επεσκέφθη την Ιορδανίαν με τους εν αυτή αρχαιολογικούς χώρους εις Πέτραν, Μαδηβάν και τας ελληνικάς επιγραφάς. Είπεν ότι ο τίτλος «Ρωμαίος αυτοκράτωρ» ουδέποτε απενεμήθη εις βασιλείς της Δύσεως και ότι η ρωμηοσύνη αγωνίζεται δια την ιδικήν της ταυτότητα. Σεβομένη την εθνικήν ταυτότητα άλλων λαών, δεν οπισθοδρομεί, αλλά πρωτοστατεί εις την Ευρωπαϊκήν Ένωσιν, μεταφέρουσα εις αυτήν το πνεύμα της φιλανθρωπίας του Βυζαντίου, των γραμμάτων των Πατέρων της Εκκλησίας, από τους Τρεις Ιεράρχες έως Κοσμάν τον Αιτωλόν και Νικόδημον τον Αγιορείτην. Η Ρωμηοσύνη αντιπροτείνει τον κοινοτισμόν και την Ορθοδοξον Οικουμενικότητα εις την σύγχρονον ισοπεδωτικήν παγκοσμιοποίησιν.
3. Ο Κύπριος λογοτέχνης κ. Νικόλαος Ορφανίδης, μέλος της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας της Κύπρου, συγγραφεύς, με θέμα: «Η λογοτεχνική πρόσληψις της Ρωμηοσύνης» ωμίλησε και έδειξε ότι το πνεύμα της ρωμηοσύνης έχει περάσει εις την νεοελληνικήν λογοτεχνίαν με τους ποιητάς Γεώργιον Σεφέρην, κυρίως εις το ποίημα αυτού «Νεόφυτος ο Έγκλειστος μιλά», εις το οποίον μεταφέρει εις ποιητικόν λόγον το έργον του Αγίου: «Περί των κατά την χώραν Κύπρον σκαιών», με τον Φώτιον Κόντογλου εις το έργον αυτού «Πονεμένη ρωμηοσύνη», με το ποίημα «Ενάτη Ιουλίου» του Κυπρίου ποιητού Βασιλείου Μιχαηλίδου εις το μαρτύριον του εθνομάρτυρος Κυπριανού, Αρχιεπισκόπου Κύπρου, 1821. «Με αυτούς η πονεμένη Ρωμηοσύνη», είπεν ο κ. Ορφανίδης, «η οποία είναι η υγιής έκφρασις εθνότητος, εισέρχεται εις την ποίησιν. Ο εθνικισμός είναι παθογένεια, αρρώστεια και αίρεσις, εκ Δύσεως ελθούσα».
4. Ο κ. Ιωάννης Δανδουλάκης, Πολιτικός Επιστήμων, Διεθνολόγος, ωμίλησε με θέμα: «Η δυναμική της Ρωμηοσύνης στο μέλλον», και εστιάσθη εις το ότι εις την Ελλάδα υπάρχει όντως ηθική κρίσις, έλλειψις του μέτρου του Αριστοτέλους, αντιγραφή ξένων προτύπων και ότι οι ξένοι λαοί υποσκάπτουν την ρωμηοσύνην, αλλά υπάρχει η ελπίς, εάν εμβαθύνωμεν εις τας ζωογόνους ρίζας της παραδόσεως ημών, ήτοι της Θεολογίας, της Βυζαντινής Μουσικής και Αγιογραφίας, «να μένη πάντοτε μαγιά», όπως λέει ο Μακρυγιάννης. Επί τω ακούσματι του ονόματος του Καρλομάγνου ο αραβικός κόσμος αφίσταται επικρίνων, μεμψιμοιρών και δυσφορών, επί τω ακούσματι του Βυζαντίου θαυμάζει. Η Ευρώπη έχει ανάγκην της φωτισμένης ρωμηοσύνης. Η ρωμηοσύνη έχει μίαν διπλωματικήν μοναδικότητα, τα τέσσαρα πρεσβυγενή Πατριαρχεία της Ανατολής, με το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων ως το αρχαιότερον ανά τον κόσμον Χριστιανικόν θρησκευτικόν καθίδρυμα. Ταύτα αποτελούν μέγα αξιοποιήσιμον πνευματικόν κεφάλαιον.
5. Ο Δρ. Χρίστος Θ. Νικολάου, Σύμβουλος της Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ», επαρουσίασε τον ιστοχώρον του Πατριαρχείου, ιδρυθέντα δια Συνοδικής αποφάσεως (Συνεδρία ιϚ' 10.10.2006) και δια Πατριαρχικής επιστολής. Εις τούτον προβάλλονται τα ιερά προσκυνήματα, αι ιεραί Μοναί, η διοικητική δομή του Πατριαρχείου, η λειτουργική ζωή αυτού, η ποιμαντική δραστηριότης του Πατριάρχου και αι πάσης φύσεως δραστηριότητες του Πατριαρχείου. Ταύτα πάντα προβάλλονται εις την ελληνικήν γλώσσαν, αρκετά δε τούτων έχουν ήδη μεταφρασθή και προβάλλονται εις την Αραβικήν και την Αγγλικήν.
Εις το τμήμα των συνδέσμων των οικείων ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων υπάρχει πρόσβασις εις τον ιστοχώρον της «Ρωμηοσύνης» με την διοικητικήν αυτής δομήν, τους στόχους αυτής, τας δραστηριότητας υπέρ του Πατριαρχείου και την εκκλησιαστικήν ειδησεογραφίαν του Πατριαρχείου σε μονοτονική μορφή.
Εις το τμήμα των συνδέσμων των επιλεγμένων ιστοχώρων του Πατριαρχείου παρουσιάζεται και ο ιστοχώρος «Παντοκράτωρ», με δωρεάν παροχήν θρησκευτικού πνευματικού επικοδομητικού υλικού εις γραπτόν και προφορικόν λόγον, εκκλησιαστικήν ειδησεογραφίαν, εκκλησιαστικά ακούσματα και χριστιανικάς ομιλίας εκλεκτών ομιλητών.
Εντύπωσιν προεκάλεσε το ιδιαίτερον τμήμα του ιστοχώρου της Ρωμηοσύνης, εις το οποίον δείκνυται η πανοραμική εν κινήσει αποτύπωσις και παρουσίασις των προσκυνημάτων του Πατριαρχείου, του Παναγίου Τάφου, του Γολγοθά και εν γένει του Ναού της Αναστάσεως, της Ιεράς Μονής Σάββα του Ηγιασμένου και της Ιεράς Μονής Παναγίας της Σεϊδανάγιας. Η παρουσίασις αύτη, όντως θαυμαστή, συμπληρουμένη υπό του κ. Νικολάου, θα προβάλη με τον αυτόν τρόπον και τα υπόλοιπα προσκυνήματα του Πατριαρχείου προς όφελος των εισερχομένων εις το διαδίκτυον και έπαινον του ευλογημένου γένους των Ρωμαίων.
Τα δημιουργηθέντα εις τας καρδίας των μετόχων του Συνεδρίου αισθήματα συγκινήσεως εκ των λίαν ενδιαφερουσών διαλέξεων κατέστησαν εισέτι εντονώτερα οι Ύμνοι των Εγκωμίων της Θεοτόκου, των ψαλλομένων την παραμονήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εις το εν Γεσθημανή μνήμα αυτής, μελοποιημένοι υπό της χορωδίας «Βυζαντινός χορός» και ψαλέντες υπ' αυτής εν τω συνεδρίω.
Την λήξιν των εργασιών του Συνεδρίου εκήρυξεν εν τέλει ο Μακαριώτατος, λέγων ότι η ρωμηοσύνη αποτελεί πνευματικόν μέγεθος, αντιλεγόμενον και ως εκ τούτου κείμενον εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών. Επίσης ότι η Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» έχει την δυνατότητα να συμβάλη δια της δραστηριότητος αυτής εις την ανάστασιν των χριστιανών, των ζώντων εις χώρας ανασφαλείς ως αυτάς της Μέσης Ανατολής. Ο Μακαριώτατος απηύθυνεν ευχαριστίας τω κ. Πέτρω Κυριακίδη και τω κ. Λαυρεντίω Λαυρεντιάδη δια την ηθικήν και υλικήν αυτών υποστήριξιν εις τον σωστικόν ρόλον της ρωμηοσύνης εν τω κόσμω, τω κ. Χρίστω Νικολάω, τη κ. Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, τοις ομιληταίς και πάσι τοις συμμετασχούσι.
Εις το τέλος του Συνεδρίου διενεμήθησαν cd, περιέχοντα τα Εγκώμια εις την Κοίμησιν της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπως αυτά ψάλλονται εις τον Ιερόν Ναόν Κοιμήσεως της Θεοτόκου εν Γεσθημανή την 14ην Αυγούστου εκάστου έτους ενώπιον του Θεομητορικού μνήματος, μελοποιηθέντα υπό του Πρωτοψάλτου κ. Σωτηρίου Αλεβιζάκη και ερμηνευθέντα υπό της Χορωδίας «Βυζαντινός Χορός».
Λίαν ευμενή υπήρξαν τα σχόλια των συμμετεχόντων εις το Συνέδριον δια την επιτυχίαν αυτού εις την παρουσίασιν του περιεχομένου της ρωμηοσύνης, ως της Οικουμενικής Ανατολικής Ορθοδοξίας και των αξιών αυτής, με επίκεντρον το ημέτερον Πατριαρχείον ως της καρδίας ταύτης, λόγω των Παναγίων Προσκυνημάτων.
Εκ της Αρχιγραμματίας
Login
Υπενθύμιση κωδικού