Ο Εθνικός Ύμνος

Ο Εθνικός Ύμνος συμβολίζει το έθνος, στο οποίο ανήκει. Οι περισσότεροι από τους Εθνικούς Ύμνους εξυμνούν τη χώρα τους ή έχουν σχέση με ένα σημαντικό γεγονός της ιστορίας της, ή περιέχουν παρορμήσεις για γενναία έργα (Γαλλία), ή και μόνο ευχές για το βασιλιά της (Αγγλία).

Ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος είναι ύμνος προς την ελευθερία. Συμβολίζει μαζί με τη σημαία, την πατρίδα μας, την Ελλάδα. Ψάλλεται ή ανακρούεται, όπως κάθε Εθνικός Ύμνος, σε επίσημες στιγμές ή τελετές και τότε αποδίδονται σε αυτόν τιμές σεβασμού και χαιρετισμού. Είναι έργο του ποιητή Διονυσίου Σολωμού. Αποτελείται από 158 στροφές, γράφτηκε το 1823, μελοποιήθηκε το 1861 από το μουσουργό Νικόλαο Μάντζαρο και ορίστηκε ως Εθνικός Ύμνος το 1864.

Ο ποιητής του Εθνικού μας Ύμνου δεν υμνεί μόνο τα ιστορικά γεγονότα της εποχής του. Βλέπει ότι τα γεγονότα αυτά είναι συνέχεια της ελληνικής ιστορίας και δεμένα με αυτή, αποτελούν ένα σύνολο αδιάσπαστο και αδιαίρετο. Ο ελληνικός λαός από τότε που υπάρχει στον κόσμο, πολέμησε, ταλαιπωρήθηκε, έκαμε σκληρούς αγώνες, νικήθηκε ή νίκησε, πάντα για την ελευθερία. Η ελευθερία είναι η πολυπόθητη αξία των Ελλήνων. Είναι βγαλμένη από τα ιερά κόκαλα των ηρώων, που θυσιάστηκαν για αυτήν. Και τώρα και αύριο και πάντα θα εμφανίζεται αντρειωμένη σαν πρώτα, ολόρθη, περήφανη, μεγαλόπρεπη, με το τρομερό σπαθί και τη σοβαρή όψη της.

Ο Εθνικός μας ύμνος στις πρώτες οχτώ στροφές του έχει ως εξής:

Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη

τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,

σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη,

πού μὲ βιά μετράει τὴ γῆ.

Ἀπ' τὰ κόκκαλα βγαλμένη

τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,

καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,

χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!

Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες

πικραμένη, ἐντροπαλή,

κ' ἕνα στόμα καρτεροῦσες,

ἔλα πάλι, νὰ σοῦ πῆ.

Ἄργειε νὰρθη ἐκείνη ἡ μέρα,

καὶ ἦταν ὅλα σιωπηλά,

γιατὶ τἄσκιαζε ἡ φοβέρα

καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά.

Δυστυχής παρηγορία

μόνη σου ἔμενε νά λές

περασμένα μεγαλεῖα

καί διηγώντας τα νά κλαῖς.

Καί ἀκαρτέρει καί ἀκαρτέρει

φιλελεύθερη λαλιά,

τώνα ἐκτύπαε τἄλλο χέρι

ἀπό τήν ἀπελπισιά,

Κι ἔλεες: «Πότε, α, πότε βγάνω

τό κεφάλι ἀπό τίς ἐρμιές;».

Κί ἀποκρίνοντο ἀπό πάνω

κλάψες, ἅλυσες, φωνές.

Πότε σήκωνες τό βλέμμα

μές στά κλάϊματα θολό,

καί εἰς τό ροῦχο σου ἔσταζε αἷμα,

πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.

Πηγή υλικού

Χαρ. Μηχιώτη, Θησαυρός γνώσεων, «Εκδόσεις Κασταλία», Αθήνα, 1974, σ. 193-194

Επιλογή υλικού

Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων