Ο Οσιώτατος π. Αρσένιος (κατά κόσμον Θεόδωρος) γεννήθηκε περίπου το 1840 στα Φάρασα ή Βαρασιό, στο Κεφαλοχώρι των έξι Χριστιανικών χωριών της περιφέρειας Φαράσων της Καππαδοκίας. Οι γονείς του, Ελευθέριος και Βαρβάρα, ζούσαν σύμφωνα με τις χριστιανικές αρχές και είχαν πολλές αρετές, όμως κοιμήθηκαν νωρίς. Τότε ανέλαβε την ανατροφή του ιδίου και του αδερφού του, Βλάσιου, η αδερφή της μητέρας τους.
Μια ημέρα ο Βλάσιος παρακίνησε το μικρότερο Θεόδωρο και πήγαν στο πατρικό τους χωράφι που ήταν κοντά στο χείμαρρο Εβκάση. Ενώ περνούσαν το χείμαρρο, το νερό παρέσυρε το Θεόδωρο και ο Βλάσιος με κλάματα παρακαλούσε τον Άγιο Γεώργιο, του οποίου υπήρχε Παρεκκλήσι εκεί κοντά, να τον βοηθήσει. Ξαφνικά βλέπει το Θεόδωρο δίπλα του, ο οποίος χαρούμενος άρχισε να του διηγείται πως ένας καβαλάρης σαν καλόγερος τον άρπαξε από τα χείμαρρο και αφού τον πήρε στο άλογό του, τον έβγαλε έξω. Από τότε ο Θεόδωρος αποφάσισε να γίνει καλόγερος, κατά θεία οικονομία.
Όταν ενηλικιώθηκε, έφυγε για τη Σμύρνη. Εκεί, εκτός από τα Ελληνικά και Εκκλησιαστικά γράμματα, έμαθε και Αρμένικα και Τούρκικα, καθώς και λίγα Γαλλικά. Μετά το πέρας των σπουδών του επέστρεψε στα Φάρασα, αποχαιρέτησε τους συγγενείς του και αναχώρησε για την Καισάρεια. Σε ηλικία περίπου είκοσι έξι ετών κοινοβίασε στην Ιερά Μονή Φλαβιανών.
Κατόπιν ως Ιερέας στα Φἀρασα της Καππαδοκίας, ποίμανε ως πατέρας πραγματικός με αγάπη και αγιότητα τα τέκνα του Θεού, ενώ πραγματοποίησε και πολλά θαύματα. Στα Φἀρασα δεν είχαν γιατρό, καθώς ο Άγιος Αρσένιος ήταν πνευματικός ιατρός, και με τη δύναμη της προσευχής και της αγάπης θεράπευε όλες τις ασθένειες σε Έλληνες και Τούρκους. Όταν έλειπε από το κελί του και δεν τον έβρισκαν οι ασθενείς, αρκούσε και λίγο χώμα από το κατώφλι το για να θεραπευθούν.
Ο Άγιος Αρσένιος θεράπευσε πολύ κόσμο. Από το Σατί, κάποιος ιερέας είχε γυναίκα στείρα και έφερε στον Χατζεφεντή ένα φόρεμα της πρεσβυτέρας για να το διαβάσει και να αποκτήσει παιδιά. Ο Γέροντας, αφού το διάβασε, είπε στον ιερέα ότι η γυναίκα του θα αποκτήσει κόρη και να την ονομάσει Εύα, όπως και έγινε. Από το Κελμίρι είχαν φέρει μια γυναίκα λεπρή στο Χατζεφεντή, την οποία διάβασε και αμέσως καθαρίστηκε από τη λέπρα της. Λέγεται ότι μετά το πρόσωπό της φαινόταν σαν πρόσωπο παιδιού. Μια παράλυτη Τουρκάλα, μόλις τη διάβασε, θεραπεύτηκε και μια τυφλή βρήκε το φως της χάρη στο Γέροντα.
Ένας έμπορος, με το όνομα Αναστάσης από τη Σεβάστεια είχε έρθει στα Φἀρασα και διέδιδε τις αθεϊστικές ιδέες του. Μόλις τον συνάντησε ο Άγιος Αρσένιος του είπε αυστηρά: «Θα σε στείλω από εκεί που ήρθες Αναστάση». Απομακρύνθηκε, προσευχήθηκε και τότε ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος τον τύλιξε και τον μετέφερε σώο στο κατάστημά του στο Βατούμ, χιλιόμετρα μακριά.
Το 1924 λίγο μετά τη Μικρασιατική καταστροφή εκδιώχθηκε μαζί με όλους τους Έλληνες Χριστιανούς και έφτασε στην Κέρκυρα, όπου όπως είχε προαναφέρει «Θα φτάσουμε σε ένα ελληνικό νησί και μετά από σαράντα ημέρες θα πεθάνω». Πράγματι μετά από λίγο αρρώστησε και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο. Δύο ημέρες πριν την κοίμησή του είπε στον ψάλτη του τον Πρόδρομο «Έλα να αποχαιρετιστούμε, Πρόδρομε, γιατί μεθαύριο φεύγω για την άλλη ζωή. Ήρθε η Παναγία χθες το μεσημέρι και μου το είπε και με γύρισε και στο Άγιο Όρος και είδα τα Μοναστήρια, που πολύ επιθυμούσα να δω, αλλά δεν είχα αξιωθεί. Ποσό πολλά Μοναστήρια έχει το Άγιο όρος! Τι μεγάλους Ναούς! Τι μεγαλοπρέπεια!». Πράγματι μετά από δύο ημέρες, 10 Νοεμβρίου 1924, σε ηλικία ογδόντα τριών ετών, ο δούλος του Θεού π. Αρσένιος, αφού προηγουμένως κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, κοιμήθηκε.
Όταν τον βρήκε ο ευλαβής ψάλτης του, πήρε την ευλογία του π. Αρσενίου από το λείψανό του. Τον βρήκε να κρατάει σφικτά με το δεξί του χέρι στον κόρφο του το πολύτιμο πνευματικό του κομπόδεμα, το Ιερό λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ο ακτήμων Γέροντας δεν είχε υλική περιουσία, παρά μόνο μερικά τετριμμένα βιβλία. Ετάφη στο κοιμητήρι της Κέρκυρας μαζί με τους Ιερωμένους.
Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
Login
Υπενθύμιση κωδικού