Παρασκευή, 06 Δεκ, 2024
Αγ. Νικολάου αρχιεπισκόπου Μύρων Λυκίας.

"Η εις Άδου Κάθοδος"

Ανάσταση: ένα γεγονός με υπερκόσμιες διαστάσεις


Ανάσταση: ένα γεγονός με υπερκόσμιες διαστάσεις

Ανάσταση: Μια λέξη χρωματισμένη με μύρια χρώματα αγάπης, ελπίδας, ειρήνης. Ένα γεγονός που άλλαξε την ανθρώπινη ιστορία, νίκησε τη δύναμη του θανάτου, λύτρωσε τον άνθρωπο από το σκοτεινό φόβο του γεγονότος αυτού. Μια αδιανόητη για τον ανθρώπινο νου κατάσταση που κατέστη δυνατή με την παρέμβαση του Θεανθρώπου. Η θεία απόκριση στην ανθρώπινη ανομολόγητη αναζήτηση αιώνων, το φως στη σκοτεινή πορεία της ιστορίας.

Είναι ο ήλιος που αχνοφέγγει από εκείνο το θλιβερό ατόπημα της παρακοής των πρωτοπλάστων, των γονιών όλων των ανθρώπων. Τότε που αντήχησε θεία φωνή ελπιδοφόρα μέσα στην απελπισία. «Θα ‘ρθει καιρός που ο απόγονός σου θα συντρίψει το θάνατο, την αμαρτία». Η υπόσχεση του Θεού, βάλσαμο στην πληγή της αμαρτίας, αντίδοτο στο θάνατο που γεύτηκε το αθάνατο πλάσμα του Θεού, κι έμεινε μέσα στην καρδιά των προπατόρων μας μια σπίθα λες ελπίδας και απαντοχής για την επανόρθωση του σφάλματος για την ανόρθωση από την πτώση.  Κι έτσι πορεύτηκε ο άνθρωπος στα σκοτάδια της ειδωλολατρίας, της άρνησης τα μονοπάτια, της άγνοιας τις οδούς, έχοντας όμως πάντοτε μέσα βαθιά στο είναι του μια φλόγα να σιγοκαίει, εκείνη την υπόσχεση του Θεού στον πατέρα του τον Αδάμ, «θα ΄ρθει μια μέρα που ο θάνατο θα συντριβεί».  

Κι όσοι από τους απογόνους του φρόντισαν να κρατήσουν άσβεστη μέσα τους τη φλόγα τούτη βρέθηκαν να ατενίζουν τον Πανάγιο Τάφο, το σύμβολο της συντριβής του κράτους του θανάτου, που έγινε φωτεινός φάρος, το λαμπρότερο μέρος της γης, το λίκνο της Ζωής.

Ο αποκεκυλισμένος λίθος, στο πέρασμα των αιώνων γίνεται μάρτυρας και κήρυκας μαζί του γεγονότος που καρτερούσαν οι αιώνες. Ο θάνατος δεν μπόρεσε παρά για λίγο να φιλοξενήσει τον παράδοξο επισκέπτη, τον παντοδύναμο μέσα στη φαινομενική Του αδυναμία. Ο Θεάνθρωπος διέλυσε το βασίλειο του θανάτου λυτρώνοντας όλους αυτούς ανά τους αιώνες, οι οποίοι προσδοκούσαν τον ερχομό του απελευθερωτή. Και γίνεται ο θάνατος όχι το τέλος της ζωής αλλά η αρχή της αιώνιας ζωής. Ο θάνατος καθίσταται πλέον το κατώφλι της Βασιλείας του Θεού και παύει πια να είναι ο Άδης που καταδυναστεύει τις ψυχές, τα τάρταρα που πλάκωναν ελπίδες και όνειρα. Και επέστρεψε ο Ελευθερωτής χαρίζοντας ζωή και ελπίδα στους απελπισμένους, φως στους βαδίζοντες στο σκοτάδι.  Είναι πολύ χαρακτηριστική η Ορθόδοξη εικόνα της Ανάστασης, όπου απεικονίζεται ο Νικητής, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, να κρατά στο ένα Του χέρι τον Αδάμ και στο άλλο την Εύα, αναβιβάζοντάς τους από τα τάρταρα και αποκαθιστώντας τους στο αρχαίο κάλλος, στη θέση που τους αρμόζει, κοντά στο Θεό Πατέρα, εκεί από όπου αποσκίρτησαν της στιγμή της παρακοής. Δίκαια λοιπόν ο ποιητής αναφωνεί: «Πλάκες που στέκατε βαριές, στα μνήματα και στις καρδιές, σας έσπασε ο Χριστός μου…»

Σήμερα ειδικά η ύπαρξή μας κυριεύεται από την απελπισία, τη μοναξιά, την άρνηση. Ο Κύριός μας απελευθερώνει κάθε καρδιά από την όποια τυραννία, αρκεί να το θελήσει και να προσκυνήσει την Ανάστασή Του. Ο Αναστημένος γίνεται για το σημερινό άνθρωπο ζωή, ελπίδα, συντροφιά.

Πόσες φωνές, πόσα μηνύματα δεν αντηχούν στον Πανάγιο Τάφο; Ποιος ανθρώπινος πόνος δε βρίσκει παρηγοριά μέσα στον Πανίερο Τάφο του Χριστού μας; Ποιος ανθρώπινος πόθος δε βρίσκει την πραγμάτωσή του στη θεοποιημένη ανθρώπινη φύση του Χριστού; Ποια ανθρώπινη αναζήτηση και λαχτάρα δε βρίσκει το ζητούμενο στο θρίαμβο του Αναστημένου Ιησού; Δεν είναι όμως το χαρμόσυνο αυτό γεγονός αντικείμενο συλλογισμού μονάχα. Το γεγονός της Ανάστασης γίνεται η αφετηρία μιας νέας ζωής για αυτόν που το ζει πραγματικά. Γίνεται η βάση και η κορωνίδα της πίστης μας. Πολύ χαρακτηριστικά ο Απόστολος Παύλος στον ύμνο της Αναστάσεως επισημαίνει στους Χριστιανούς της Κορίνθου, «εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε κενή είναι η πίστη μας» και εμείς οι Χριστιανοί οι «ελεεινότεροι των ανθρώπων» (Α΄ Κορ. 15, 14-19). Να λοιπόν τι δίνει νόημα στην ύπαρξή μας. Ο θρίαμβος της Ζωής επί του θανάτου διότι πίσω από το θάνατο κρύβεται η αμαρτία, διότι όπως ο ίδιος ο Απόστολος τονίζει «διά της αμαρτίας ήρθε ο θάνατος» (Ρωμ. 5,12). Με την πίστη στην Ανάσταση του Θεανθρώπου, εμείς οι θνητοί άνθρωποι, οι ευάλωτοι, περιμένουμε τη δική μας ανάσταση, τη νίκη της αμαρτίας που κυριεύει την ύπαρξή μας από τη στιγμή της γέννησής μας.   

Η Ανάσταση είναι μια λέξη με διαστάσεις αιωνιότητας. Ένα γεγονός που χαρίζει αιώνια μακαριότητα. Ο Πανάγιος Τάφος, το διαχρονικό σύμβολο της Αναστάσεως γίνεται πόλος έλξης, μαγνήτης που ελκύει τις ευσεβείς ψυχές που διψούν για αληθινή ζωή. Γίνεται συνάμα το εφαλτήριο που εκτινάσσει τον άνθρωπο στον ουρανό εκεί που ο Θεάνθρωπος ανέβασε την ανθρώπινη φύση μας με την Ανάληψή Του. Εκεί άλλωστε είναι η θέση που έχει ταχθεί για τον άνθρωπο, στα δεξιά του θρόνου του Θεού.

Είναι ένα γεγονός με διαστάσεις υπερκόσμιες. Αγκαλιάζει γη και ουρανό, ενώνει τους πρώτους ανθρώπους με την κάθε ψυχή κάθε εποχής. Ένα γεγονός που αποτέλεσε το πρωτευαγγέλιο, το πρώτο ευχάριστο μήνυμα μετά την πτώση των πρωτοπλάστων. Ένα γεγονός που υπήρξε ελπίδα, απαντοχή, προσμονή όλων των ανθρώπων σε όλες τις εποχές. Ένα γεγονός που γίνεται πραγματικότητα σε κάποιο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, με την παρέμβαση του Θεού. Ένα γεγονός που ενέπνευσε και εμπνέει ακόμα άγιες ψυχές που ποθούν τη νίκη κατά της αμαρτίας. Ένα γεγονός που διαποτίζει τη ζωή της Εκκλησίας μας, μιας και κάθε τέλεση της Θείας Λειτουργίας δεν είναι παρά μια Αναστάσιμη χαρά. Ένα γεγονός που χρωματίζει τη ζωή του πιστού και βλέπει πλέον τα παρόντα μέσα από τα πρίσμα του μέλλοντος.      

Είναι ένα γεγονός που δίνει δύναμη, κουράγιο και φωτισμό σε εκείνον που στενάζει κάτω από όποια εφήμερη πλάνη της παρούσης ζωής και γεννά μέσα του τη βεβαιότητα ότι όπως ο Κύριος αναστήθηκε και νίκησε κάθε τι που συνθλίβει και καταπιέζει την ανθρώπινη ύπαρξη, έτσι και ο πιστός θα αναστηθεί διώχνοντας μακριά κάθε λύπη, κάθε στεναγμό, κάθε τι που μαραίνει τη χαρά του και απειλεί την ειρήνη της ψυχής του.  

Το «Χριστός Ανέστη» είναι μια πραγματικότητα, γέννησε την Εκκλησία εμπνέοντας αναρίθμητους Αγίους ανά τους αιώνες. Εμείς οι Χριστιανοί του σήμερα καλούμαστε να κηρύττουμε το «Αληθώς Ανέστη» με τη βιωτή μας, ατενίζοντας τον Πανάγιο Τάφο και αφουγκραζόμενοι τα χαρμόσυνα μηνύματά του. Μηνύματα θριάμβου επί του κακού, μηνύματα χαράς, ελπίδας και ουράνιας ευλογίας. 

 

Πηγή υλικού

«Ο Παπουλάκης, ο Όσιος Ιωακείμ ο Ιθακήσιος», Τρίμηνη έκδοση Ορθοδόξου Οικοδομής & Επικοινωνίας, Ιανουάριος – Φεβρουάριος – Μάρτιος 2010, Αρ. Φύλλου 41

 

Επιλογή υλικού

Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων



Print-icon 




Πνευματικά δικαιώματα 2009-2013 © «Ρωμηοσύνη»
Επιτρέπεται η αναπαραγωγή του υλικού του ιστοχώρου με προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή: «Ρωμηοσύνη» www.romiosini.org.gr

:: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων :: Ειδήσεις εκ του Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων :: Σχετικά :: Τελευταία νέα :: Τρέχοντα Προγράμματα :: Ιστορικό Αρχείο της Μ.Κ.Ο. "Ρωμηοσύνη" ::


Login-iconLogin  ForgottenPassword-iconΥπενθύμιση κωδικού 

Αυτή τη στιγμή διαβάζουν την ιστοσελίδα μας 74 επισκέπτες.