«Έθου των κτισμάτων σου αρχήν, ουσίαν την ασώματον, ποιητά των Αγγέλων, τον άχραντόν σου θρόνον, κυκλούσαν κραυγάζειν σοι• Άγιος, Άγιος, Άγιος ει, Θεέ Παντοκράτορ».
Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί.
Αι νοεραί ουσίαι, τουτέστιν οι πρωτοστάται των θείων ταγμάτων, Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, σήμερον ημάς προς πανήγυριν συνεκάλεσαν της συνάξεως αυτών μετά των λοιπών αγίων ασωμάτων και ουρανίων δυνάμεων: των Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνων, Κυριοτήτων, Εξουσιών, Αρχών, Δυνάμεων, Αρχαγγέλων και Αγγέλων εν τω επωνύμω αυτών Ναώ της παραθαλασσίου και αγιογραφικής (βιβλικής) πόλεως Ιόππης.
Αι νοεραί δυνάμεις η άλλως τα τάγματα των αγγέλων είναι κατά τον Απόστολον Παύλον «Πνεύματα λειτουργικά, αποστελλόμενα εις διακονίαν δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν» (Εβρ. 1,14). Οι άγγελοι, με άλλα λόγια, είναι πνεύματα υπηρετικά, τα οποία δεν ενεργούν από ιδικήν των πρωτοβουλίαν, αλλά αποστέλλονται από τον Θεόν εις υπηρεσίαν δι' εκείνους που μέλλουν να κληρονομήσουν την αιώνιον ζωήν. «Αγγέλων λειτουργία, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος το διακονείν τω Θεώ εις σωτηρίαν ημετέραν», δηλαδή ημών των ανθρώπων.
Εξ άλλου Αυτός Ούτος ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός διακηρύσσει την ύπαρξιν των αγγέλων, λέγων: «ος γαρ εάν επαισχυνθή εμέ και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν, όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός Αυτού μετά των αγγέλων των αγίων». (Μαρκ. 8,38). Και πάλιν: «Ούτω λέγω υμίν, χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι». (Λουκ. 15,10) και αλλαχού, αναφερόμενος εις την παραβολήν του πλουσίου και του Λαζάρου λέγει: «εγένετο δε αποθανείν τον πτωχόν και απενεχθήναι αυτόν υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ». (Λουκ. 16,22).
Κατά δε τα κορυφαία σημεία του βίου του Ιησού Χριστού εμφαίνονται οι άγγελοι ως λειτουργοί, υπηρέται, συμπαραστάται της θεανθρωπίνης και θεανδρικής Του φύσεως, αινούντες Αυτόν, μαρτυρούντες περί Αυτού, διακονούντες Αυτώ, ενισχύοντες την ανθρωπίνην φύσιν Αυτού και παρεμβαίνοντες ως δευτεραγωνισταί. Ούτως ο Γαβριήλ ευαγγελίζεται την έλευσίν Του (Λουκ. 1,26), ο άγγελος Κυρίου εμφανίζεται εις τον Ιωσήφ και εις τους ποιμένας, στρατιά ολόκληρος δοξολογεί τον Ύψιστον επί τη γεννήσει του Σωτήρος, άλλοι διακονούν Αυτώ εις την έρημον μετά το πέρας των πειρασμών, έτερος ενισχύει Αυτόν εις το Όρος των Ελαιών, προ του πάθους, εν ω λεγεώνες αγγέλων θα παρίσταντο προς υπεράσπισιν Του κατά την σύλληψιν, αν το εζήτει από τον Πατέρα Του, δύο εξ αυτών (των αγγέλων) βεβαιούν την Ανάστασίν Του, του ενός η ετέρου τρίτου αποκυλίσαντος τον λίθον εκ του μνημείου, δύο δε επίσης ομιλούν εις τους μαθητάς περί της δευτέρας Παρουσίας κατά την Ανάληψιν Του (Πραξ. 1, 10-11).
Όσον αφορά εις την φύσιν και το έργον των αγγέλων, ούτοι είναι σαφώς κατώτεροι του Χριστού, διακρίνονται εις τάξεις η τάγματα, είναι αθάνατοι, δεν διακρίνονται εις φύλα (Ματθ. 22,30) και ο αριθμός των είναι μέγας.
«Πάντες αναμνήσωμεν πιστοί», προτρέπει ο υμνωδός, «την πάσας διευθύνουσαν, τας αΰλους των άνω, χορών ταξιαρχίας, Τριάδα την άκτιστον» (ωδή α').
Το έργον των έγκειται εις το να δοξάζουν τον Θεόν ακαταπαύστως, λατρευτικώς και λειτουργικώς, διατρανούντες ούτω το ακατάληπτον και άρρητον και απρόσιτον της ουσίας του Θεού αφ' ενός, «η παρειστήκεσαν απαύστως», κατά τον υμνωδόν, «λειτουργούσαι μυριάδες των αγγέλων, του προσώπου οράν μη φέρουσαι την θέαν, κραυγάζειν σοι Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός Παντοκράτορ». (ωδή ζ'). Και την άκραν ταπείνωσιν και υπακοήν εις το θέλημα του Θεού αφ' ετέρου «Ισχύϊ», λέγει ο υμνωδός, «κατέστησας αθάνατε, δυνατούς εξανύοντας, το πανάγιον Σου θέλημα, τους Σοι εν τοις υψίστοις αεί παρεστώτας», διαδραματίζοντες ούτω διακονικήν αποστολήν εις την θείαν περί το ανθρώπινον γένος οικονομίαν.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η σημερινή εόρτιος σύναξις των αΰλων δυνάμεων και δη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ δεν αφορά εις την ύπαρξιν και την λειτουργικήν διακονίαν των αοράτων δυνάμεων μόνον, αλλά πρωτίστως και κυρίως αφορά εις το μυστήριον της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου δια την σωτηρίαν ημών. Το σωτηριώδες τούτο μυστήριον δεν είναι άλλο τι από την άρρητον ένωσιν των επουρανίων και των επιγείων, της θείας και ανθρωπίνης φύσεως εν τω προσώπω του Χριστού. Η δε καθ' υπόστασιν ένωσις της ανθρωπίνης ημών φύσεως μετά της θείας του Χριστού επιτυγχάνεται δια και εντός της Εκκλησίας, η οποία Εκκλησία ως το Σώμα του Χριστού, του Νέου Αδάμ δεν είναι άλλο τι από την είσοδόν μας εις την αιωνιότητα η καλλίτερον ειπείν από την πρόγευσιν μας της αιωνίου βασιλείας του Θεού. Και τούτο, διότι η Εκκλησία του Χριστού δεν αποτελεί επίγειον και ορατήν πραγματικότητα μόνον, αλλά επουράνιον και αόρατον. Με άλλα λόγια, η φύσις της Εκκλησίας του Χριστού είναι θεανθρωπίνη και θεανδρική κατά την διπλήν φύσιν, τας δύο ενεργείας και την μοναδικήν υπόστασιν του Χριστού. Τούτο σημαίνει ότι αι ουράνιαι και επίγειαι δυνάμεις συναποτελούν την μίαν αγίαν καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν, την διακρινομένην εις στρατευομένην και θριαμβεύουσαν κατά τον ιερόν Χρυσόστομον.
Σήμερον, αδελφοί μου, συγχορεύει τα ουράνια με τα επίγεια και συναγάλλονται άγγελοι μεθ' ημών, δια τούτο και ο υμνωδός αναφωνεί: «Σε τον αρρήτως ενώσαντα τοις επουρανίοις Χριστέ τα επιγεια, και μίαν Εκκλησίαν αποτελέσαντα, αγγέλων και ανθρώπων, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν» (ωδή θ').
Σήμερον και ημείς, αδελφοί μου, καλούμεθα να υποτάξωμεν το θέλημά μας εις το θέλημα του Θεού Σωτήρος ημών, Ιησού Χριστού, λέγοντες μετά του Αρχαγγέλου Μιχαήλ: «Πρόσχωμεν», βλέποντα τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα εξ αιτίας της οιήσεως αυτού.
Τον Αρχιστράτηγον και Αρχάγγελον Μιχαήλ παρακαλέσωμεν λέγοντες: Υπό την σκέπην των θείων ημάς πτερύγων σου προσπεφευγότας πίστει, Μιχαήλ, θείε νόε, και σκέπε εν βίω παντί εν ώρα ανάγκης, συ πάρεσο ημίν βοηθός, δια πρεσβειών της υπερευλογημένης Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, ης τα προεόρτια των εισοδίων αυτής εν τω Ναώ εορτάζομεν, Αμήν».
Login
Υπενθύμιση κωδικού